Knappe roman uit een andere tijd

Prachtig eerste boek van Anna Blaman uit 1941. Zulke boeken worden nu niet meer geschreven! Intellectueel, diepgravend en toch toegankelijk en treffend, herkenbaar. Het is ook een boek over een tijd die je je nu niet meer voor kunt stellen. Mensen wonen op kamers in een pension bij een hospita met een meisje in dienst die zorgt voor het eten en drinken en de schoonmaak. Er is geen mobiele telefoon of Tv. Er is weinig vertier. Het regent veel.
De onderlinge relaties worden boeiend uitgewerkt, met veel oog voor de psychologie.
Veel onderhuidse spanningen en onuitgesproken verwachtingen. De eerste paar bladzijden was ik op het verkeerde been gezet omdat de ik-figuur geen vrouw is maar een man.