Een kwetsbare reconstructie van kracht en overleving.

Er zijn boeken die gelezen worden, en er zijn boeken die gevoeld worden. Met naald en draad van Howard van Dodemont behoort onmiskenbaar tot die laatste categorie. Het is geen roman in de traditionele zin, maar een zorgvuldig geweven collage van teksten, liederen en illustraties, een lappendeken van herinneringen, pijn en uiteindelijk, heling.

Van Dodemont schrijft met de precisie van iemand die weet hoe scherp woorden kunnen snijden. Zijn achtergrond in de zorg en het theater schemert door in zijn schrijfstijl: empathisch, ritmisch en beeldend. Hij observeert zijn eigen verleden bijna klinisch, maar durft tegelijk het theater van emoties open te trekken, schaamte, woede, verdriet en tederheid spelen allemaal hun rol in dit indringende stuk levenstheater.

De titel Met naald en draad blijkt treffend gekozen. Het boek voelt als een poging tot herstel: rafels bijeennaaien, wonden dichtstikken, zonder te verbergen waar de littekens zaten. Van Dodemont onderzoekt niet alleen wat hem is aangedaan, maar ook hoe herinnering werkt, hoe een kind in ons blijft schreeuwen, zelfs wanneer we volwassen zijn geworden.

Wat dit boek bijzonder maakt, is de gelaagdheid: tussen de pijn door gloeit humor, lucht en zelfs muziek. De liedteksten en tekeningen bieden ademruimte, alsof Van Dodemont zelf even naast je komt zitten om te zeggen: “Het is zwaar, maar we blijven lachen.” Dat maakt het boek niet alleen rauw, maar ook helend.

Voor wie zelf te maken heeft gehad met mishandeling of verwaarlozing, als slachtoffer, partner of professional, is Met naald en draad een spiegel en een handreiking. Het toont de kwetsbare moed die nodig is om niet te blijven steken in slachtofferschap, maar om het verleden een plaats te geven zonder het te vergeten.

Howard van Dodemont schrijft niet om te beschuldigen, maar om te begrijpen. En in die zoektocht schuilt iets universeels: het verlangen om heel te worden.
Een ontroerend, eerlijk en artistiek vormgegeven getuigenis dat diep onder de huid kruipt. Met naald en draad is geen klaagzang, maar een ode aan veerkracht, een boek dat nog lang natrilt nadat je het hebt dichtgeslagen.