Een traag brandend vuur, doordrenkt met bloed, as en verboden verlangen.

Sommige boeken bijten zich vast in je zachte plekken. Peppermint and Ash is er zo één. Dit is geen lieflijke romantasy vol glinsterende magie en reddende prinsen – dit is een rauwe, bloeddoordrenkte afdaling in schuld, overleving en verboden verlangens. En toch… smaakt het verslavend.

Hoofdpersoon Kyit Vale is meteen intrigerend. Niet omdat ze bijzonder heldhaftig is, maar juist omdat ze gebroken, koppig en soms ronduit wreed is tegenover zichzelf en anderen. Van de executieblok naar een vrijwel zekere dood in de vervloekte bergen, haar “redding” is erger dan de dood. Die wreedheid van het Empire hangt als een constante dreiging boven elke pagina.

En dan is er Harrow.
Zwijgzaam. Koud. Onleesbaar.
Het soort personage dat niet probeert aardig te zijn, maar juist daarom zo gevaarlijk fascineren blijft. De slow-burn tussen hem en Kyit is pijnlijk langzaam, vol spanning, wantrouwen en onafgemaakte zinnen. Elke blik, elke aanraking voelt als een risico. Gelukkig vermijdt het boek goedkope romantiek: wat hier groeit, is giftig, diep en onontkoombaar.

Wat Peppermint and Ash echt onderscheidt, is de atmosfeer. De bergen voelen levend – alsof ze de personages volgen, bespieden en langzaam opeten. Herinneringen worden monsters, magie is verboden en gevaarlijk, en bloed is geen symbool maar een valuta, een brandstof, een grens.

Soms is het verhaal zwaar. Donker. Meedogenloos. Maar juist daarin ligt de kracht. Grace of Darkness schrijft met een bijna poëtische wreedheid die perfect past bij de gothic vibes. Er is geen ontsnappen aan de morele grijze zones, geen gemakkelijke keuze tussen goed en kwaad – alleen overleven of ten onder gaan.

Peppermint and Ash is een boek voor lezers die hun romantasy graag donker, scherp en emotioneel complex hebben. Verwacht geen comfort, verwacht obsessie, pijn, verlangen en een hoofdpersonage dat net zo gevaarlijk is als de wereld waarin ze leeft.