Sommige dingen hebben mij echt geraakt

Wolfskinderen is geschreven door Paul Dowswell. Hij probeert met dit boek een realistisch beeld te scheppen, over hoe het net na de oorlog was in Berlijn. En dan met name hoe de Duitse kinderen moesten overleven net na de oorlog. De schrijver neemt je mee in het verhaal van Otto en Helene. Zij zorgen samen voor Hannah, Klaus, Erich en Ulrich. Met zijn allen proberen zij te overleven, door eten te zoeken, spullen te stelen en te verpatsen en zelfs met bommen te spelen. En de schrijver weet dit dan ook goed en gedetailleerd naar voren te brengen hoe dit zich heeft afgespeeld.
Tussen hun overlevingstactieken in leer je de karakters in het boek goed kennen en langzamerhand kom je meer te weten over Ulrich, het broertje van Otto. Ook maakt hij het nodige mee gedurende het boek dat je aan het lezen houden, net als het verhaal van Hannah.

Ik moet toegeven dat de schrijver je soms de nodige emoties meegeeft tijdens het verhaal. Sommige dingen hebben mij echt geraakt.

Citaat: “Hoe meer hij erover nadacht, des te zekerder wist hij dat zij Joods was. Ze vertoonde alle kenmerken.”

Het beginstuk van het boek vond ik soms wat lastig om doorheen te komen. Maar naarmate ik steeds verder in het verhaal kwam pakte ik ook steeds vaker het boek weer op om verder te lezen. Ik wou echt weten hoe het verhaal verder verliep. Het verhaal is ook zo geschreven dat het ook makkelijk leest qua tekst. Het einde is ontzettend spannend, maar ik miste toch nog meer informatie hoe het met de andere kinderen verder is afgelopen. Ik merkte dat ik toch nog wel wat vragen had nadat ik het boek had uitgelezen.

Dit boek heeft mij een beeld gegeven hoe de beleving van andere mensen, kinderen en andere landen is geweest over hoe het tijdens de oorlog was en hoe het daarna was. Hier heb ik totaal geen besef van gehad. Ik heb een hoop geleerd door dit boek. Ik geef dit boek 3 sterren.