Lezersrecensie
Een meeslepende novelle die de lezer meeneemt naar het verleden van een familie
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
In ‘De Judaskuil’ vertelt Smirdin het verhaal over zijn familieverleden aan zijn dochter Levi. Hij vertelt haar over zijn vader, die in de Judaskuil belandde. De grootvader van Smirdin was fout in de oorlog.
Levi wist niet dat haar vader bij zijn grootouders in Duitsland gewoond had, daarover vertelt hij nu aan haar.
Hij heeft vervelend nieuws gekregen van zijn huisarts en is na dertig jaar teruggekomen naar Nederland omdat Nederland een goed land is om dood te gaan.
Smirdin is direct na de geboorte van Levi verdwenen en nu pas teruggekeerd omdat hij het gevoel heeft dat de tijd tussen zijn vingers wegvloeit.
“Levi hield ervan haar vader Smirdin te noemen. Misschien omdat hij in haar herinnering altijd al een oude man had geleken, iemand uit een andere tijd en uit een andere wereld, heel ver weg.”
‘De Judaskuil’, naar een manuscript van Jan Herman Brinks, is een meeslepende novelle die de lezer meeneemt naar het verleden van een familie. De novelle verkent thema's als verraad, wraak en vergeving, en laat de lezer nadenken over de complexiteit van menselijke emoties.
Het lot van NSB’ers en hun nazaten wordt goed beschreven in ‘De Judaskuil’. Dit alles is geschreven in de stijl waarin Jan Herman Brinks vaker voor koos: het magisch realisme.
De kracht van ‘De Judaskuil’ ligt in de sterke karakterisering en de sfeervolle beschrijvingen van de omgeving. Je leest over wraak en weerwraak, maar ook over een vriendschap met het varkentje Philip.
De variatie is enorm, waardoor je geboeid blijft tot de laatste bladzijde.
“Een vrouwenstem vroeg hem of hij terug wilde naar zijn oude lichaam. Smirdin draaide zich om en zag Levi’s stralende gezicht en dat van haar moeder. We zullen nooit weten wat ze tegen elkaar hebben gezegd. Wel weten we dat er een glimlachje rond zijn lippen krulde dat Ella zo niet van hem kende toen ze hem de volgende ochtend vond.”
Ik heb ‘De Judaskuil’ graag gelezen.
In ‘De Judaskuil’ vertelt Smirdin het verhaal over zijn familieverleden aan zijn dochter Levi. Hij vertelt haar over zijn vader, die in de Judaskuil belandde. De grootvader van Smirdin was fout in de oorlog.
Levi wist niet dat haar vader bij zijn grootouders in Duitsland gewoond had, daarover vertelt hij nu aan haar.
Hij heeft vervelend nieuws gekregen van zijn huisarts en is na dertig jaar teruggekomen naar Nederland omdat Nederland een goed land is om dood te gaan.
Smirdin is direct na de geboorte van Levi verdwenen en nu pas teruggekeerd omdat hij het gevoel heeft dat de tijd tussen zijn vingers wegvloeit.
“Levi hield ervan haar vader Smirdin te noemen. Misschien omdat hij in haar herinnering altijd al een oude man had geleken, iemand uit een andere tijd en uit een andere wereld, heel ver weg.”
‘De Judaskuil’, naar een manuscript van Jan Herman Brinks, is een meeslepende novelle die de lezer meeneemt naar het verleden van een familie. De novelle verkent thema's als verraad, wraak en vergeving, en laat de lezer nadenken over de complexiteit van menselijke emoties.
Het lot van NSB’ers en hun nazaten wordt goed beschreven in ‘De Judaskuil’. Dit alles is geschreven in de stijl waarin Jan Herman Brinks vaker voor koos: het magisch realisme.
De kracht van ‘De Judaskuil’ ligt in de sterke karakterisering en de sfeervolle beschrijvingen van de omgeving. Je leest over wraak en weerwraak, maar ook over een vriendschap met het varkentje Philip.
De variatie is enorm, waardoor je geboeid blijft tot de laatste bladzijde.
“Een vrouwenstem vroeg hem of hij terug wilde naar zijn oude lichaam. Smirdin draaide zich om en zag Levi’s stralende gezicht en dat van haar moeder. We zullen nooit weten wat ze tegen elkaar hebben gezegd. Wel weten we dat er een glimlachje rond zijn lippen krulde dat Ella zo niet van hem kende toen ze hem de volgende ochtend vond.”
Ik heb ‘De Judaskuil’ graag gelezen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke Schepens
Gesponsord
Leen (27) zit gevangen in een kelder. Pas als hij zelf begrijpt waarom, zal zijn moeder hem vrijlaten. Literaire thriller. Spannend en aangrijpend. Vakantietip!
Stemmen laat de kracht van taal laat zien. Bijzonder knap hoe Boekwijt erin slaagt warmte en kou en hoop en verdriet in enkele zinnen te vangen.
