Lezersrecensie
Een boeiende en sensuele roman over de donkere kanten van ambitie, kunst en destructieve relaties
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Gaite Jansen, die we ook kennen als actrice, maakt met 'Het lichaam is onschuldig' een verrassend sterk en beklemmend romandebuut. Ze neemt de lezer mee naar de hypercompetitieve, vaak onverbiddelijke wereld van het professionele ballet in New York, waar ambitie, kunst en persoonlijke grenzen op scherp staan.
We volgen de jonge, ambitieuze Nederlandse danseres Margaret, die haar leven in Nederland achter zich laat voor de droombaan bij het prestigieuze gezelschap The National in New York. De euforie slaat echter al snel om in een overweldigende dynamiek, voornamelijk door de aanwezigheid van Olivia, een charismatische en twintig jaar oudere choreografe.
De aanvankelijke bewondering van Margaret voor Olivia muteert in een allesverslindende obsessie en een gevaarlijke driehoeksverhouding. Hierin spelen niet alleen Olivia's verleiding en manipulatieve trekken een rol, maar ook haar man, de artistiek leider van het gezelschap, die de machtsverhoudingen in het spel verder compliceert. De roman ontrafelt hoe Margaret langzaam maar zeker verstrikt raakt in een web van hartstocht, manipulatie en macht, waarbij de grens tussen overgave en het verliezen van zichzelf steeds verder vervaagt.
Jansen heeft een indringende en haast zinnelijke schrijfstijl. Ze slaagt erin de fysieke intensiteit van de danswereld voelbaar te maken, met zijn discipline, pijn en de onvermijdelijke focus op het lichaam als instrument en als object van verlangen.
De roman is doordrenkt van een constante dreiging en psychologische spanning. De sfeer is beklemmend en claustrofobisch, mede door de gesloten, hiërarchische wereld van het balletgezelschap. Het centrale thema van de roman is de machtsverhouding tussen leraar/mentor en leerling, en de subtiele, destructieve aard van emotionele manipulatie. De manier waarop de oudere Olivia misbruik maakt van Margarets kwetsbaarheid en bewondering is scherp en pijnlijk realistisch neergezet.
De dominante David blijft nog lang in je gedachten…
“Hij had al zo lang en zoveel, zo eindeloos gepraat, theorieën weerlegd, dat we niet alleen het ontbijt maar ook de lunch hadden overgeslagen. Zijn woorden putten me uit. David wilde weten wat er precies was gebeurd en waar en wanneer. Ik wilde niet antwoorden, vond dat Olivia’s plek, en hij ‘wilde dat respecteren’ maar we wisten allebei hoe zijn vrouw was en dat ze hem dat niet zou vertellen. Toen ik stil bleef, wilde hij weten hoe ze smaakte, haar speeksel, haar vocht. Hij zei dat we dat gemeen hadden, dat we alles gemeen hadden. Hij zei dat hij en ik dezelfde persoon waren. Dat wij hier het machtigste koppel waren. Dat wij het enige echte koppel waren.”
Margaret is een gelaagd personage wiens transformatie van hoopvolle nieuwkomer naar geobsedeerde minnares invoelbaar is. Jansen verkent de complexe psychologie achter obsessie en de innerlijke strijd om je eigen identiteit te behouden onder extreme druk.
Het is een roman die je aan het denken zet over de onschuld van het lichaam versus de schuld van de geest, en hoe ver je gaat voor je kunst en voor de liefde (of wat daarvoor doorgaat).
'Het lichaam is onschuldig' is een zinderend romandebuut dat de lezer met een ijzeren greep vasthoudt. Het is een slimme, sensuele en ongemakkelijke roman over de donkere kanten van ambitie, kunst en destructieve relaties. Voor lezers die houden van psychologische romans met een broeierige sfeer en een diepe duik in complexe karakters, is dit boek een absolute aanrader.
Ik kijk uit naar een volgende roman van Gaite Jansen.
Gaite Jansen, die we ook kennen als actrice, maakt met 'Het lichaam is onschuldig' een verrassend sterk en beklemmend romandebuut. Ze neemt de lezer mee naar de hypercompetitieve, vaak onverbiddelijke wereld van het professionele ballet in New York, waar ambitie, kunst en persoonlijke grenzen op scherp staan.
We volgen de jonge, ambitieuze Nederlandse danseres Margaret, die haar leven in Nederland achter zich laat voor de droombaan bij het prestigieuze gezelschap The National in New York. De euforie slaat echter al snel om in een overweldigende dynamiek, voornamelijk door de aanwezigheid van Olivia, een charismatische en twintig jaar oudere choreografe.
De aanvankelijke bewondering van Margaret voor Olivia muteert in een allesverslindende obsessie en een gevaarlijke driehoeksverhouding. Hierin spelen niet alleen Olivia's verleiding en manipulatieve trekken een rol, maar ook haar man, de artistiek leider van het gezelschap, die de machtsverhoudingen in het spel verder compliceert. De roman ontrafelt hoe Margaret langzaam maar zeker verstrikt raakt in een web van hartstocht, manipulatie en macht, waarbij de grens tussen overgave en het verliezen van zichzelf steeds verder vervaagt.
Jansen heeft een indringende en haast zinnelijke schrijfstijl. Ze slaagt erin de fysieke intensiteit van de danswereld voelbaar te maken, met zijn discipline, pijn en de onvermijdelijke focus op het lichaam als instrument en als object van verlangen.
De roman is doordrenkt van een constante dreiging en psychologische spanning. De sfeer is beklemmend en claustrofobisch, mede door de gesloten, hiërarchische wereld van het balletgezelschap. Het centrale thema van de roman is de machtsverhouding tussen leraar/mentor en leerling, en de subtiele, destructieve aard van emotionele manipulatie. De manier waarop de oudere Olivia misbruik maakt van Margarets kwetsbaarheid en bewondering is scherp en pijnlijk realistisch neergezet.
De dominante David blijft nog lang in je gedachten…
“Hij had al zo lang en zoveel, zo eindeloos gepraat, theorieën weerlegd, dat we niet alleen het ontbijt maar ook de lunch hadden overgeslagen. Zijn woorden putten me uit. David wilde weten wat er precies was gebeurd en waar en wanneer. Ik wilde niet antwoorden, vond dat Olivia’s plek, en hij ‘wilde dat respecteren’ maar we wisten allebei hoe zijn vrouw was en dat ze hem dat niet zou vertellen. Toen ik stil bleef, wilde hij weten hoe ze smaakte, haar speeksel, haar vocht. Hij zei dat we dat gemeen hadden, dat we alles gemeen hadden. Hij zei dat hij en ik dezelfde persoon waren. Dat wij hier het machtigste koppel waren. Dat wij het enige echte koppel waren.”
Margaret is een gelaagd personage wiens transformatie van hoopvolle nieuwkomer naar geobsedeerde minnares invoelbaar is. Jansen verkent de complexe psychologie achter obsessie en de innerlijke strijd om je eigen identiteit te behouden onder extreme druk.
Het is een roman die je aan het denken zet over de onschuld van het lichaam versus de schuld van de geest, en hoe ver je gaat voor je kunst en voor de liefde (of wat daarvoor doorgaat).
'Het lichaam is onschuldig' is een zinderend romandebuut dat de lezer met een ijzeren greep vasthoudt. Het is een slimme, sensuele en ongemakkelijke roman over de donkere kanten van ambitie, kunst en destructieve relaties. Voor lezers die houden van psychologische romans met een broeierige sfeer en een diepe duik in complexe karakters, is dit boek een absolute aanrader.
Ik kijk uit naar een volgende roman van Gaite Jansen.
1
Reageer op deze recensie
