Lezersrecensie
Een lofzang op de vrouwelijkheid en een diepgaande verkenning van menselijke behoefte aan verbinding
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
'Van de vrouw komt het licht' van Cees van Hoore is een bijzondere en ontroerende liefdesroman die de lezer meeneemt in de melancholische wereld van een eenzame, oudere man. Het boek is minder een traditionele romance en meer een lofzang op de vrouwelijkheid en een diepgaande verkenning van menselijke behoefte aan verbinding.
De kern van de roman draait om een bejaarde man wiens eenzaamheid zich manifesteert in een ongebruikelijk gebaar: hij deelt overal willekeurig geld uit aan vrouwen. Dit is geen poging om seksuele gunsten te kopen; zijn motivatie is zuiverder, maar tegelijkertijd complex. Hij zoekt vriendschap en nabijheid, een rol als 'vriendin' of beschermer, omdat hij zich veel prettiger en meer verheven voelt in het gezelschap van vrouwen dan bij mannen, wiens conversaties vaak gereduceerd worden tot opschepperij over status en bezit.
De roman legt de vinger op de zere plek van de mannelijke eenzaamheid op latere leeftijd en de zoektocht naar een zuivere, niet-seksuele connectie met het 'andere' geslacht.
Hoewel de hoofdpersoon de realiteit onder ogen ziet dat hij te oud is voor seksuele intimiteit, wordt de stille, onderdrukte hunkering naar die diepere verbinding en sensualiteit subtiel voelbaar. Deze spanning tussen platonische intentie en verborgen verlangen geeft de roman diepte en menselijkheid.
Het boek is duidelijk bedoeld als een ode aan de vrouw. De vrouw wordt gezien als de 'geefster van leven' en de bron van verlichting in een vaak grauwe, door mannen gedomineerde wereld. De titel is hierin veelzeggend.
“‘De la femme vient la lumière’ schreef de dichter Louis Aragon. In het Nederlands vertaald betekent dat ‘Van de vrouw komt het licht.’ En daarvoor hoef je niet als bij een schemerlamp het knopje in te drukken. Het is het licht in je geest en je bestaan dat zij verspreiden. Ze begeleiden je met hun aanwezigheid in zonlicht en in duisternis tot aan de dood. De liefde voor vrouwen, ja, die verrukking blijft bestaan, ook het het hart van mij, een oude man...”
Wat de roman echter tragisch en relevant maakt, is de uiteindelijke consequentie van zijn genereuze, maar onhoudbare gedrag van de hoofdpersoon: hij dreigt zelf aan de bedelstaf te raken. Dit benadrukt de bitterzoete paradox van zijn missie: de man die liefde en licht zoekt door te geven, offert bijna zijn eigen bestaansmiddelen op.
De schrijfstijl van Cees van Hoore is direct en invoelend, passend bij het intieme en ietwat kwetsbare onderwerp.
De auteur beschrijft hier bovendien de dunne lijn tussen onbaatzuchtigheid en zelfdestructieve verlangens.
'Van de vrouw komt het licht' is een aanrader voor lezers die houden van romans met een psychologische diepgang en een focus op menselijke relaties. Het is een melancholisch verhaal, waarin je de pijn van eenzaamheid op latere leeftijd goed voelt.
Deze roman bewijst dat ware liefde niet altijd de romantische, wederzijdse variant hoeft te zijn, maar ook de eerbiedige, opofferende bewondering kan zijn voor de essentie van de ander.
'Van de vrouw komt het licht' van Cees van Hoore is een bijzondere en ontroerende liefdesroman die de lezer meeneemt in de melancholische wereld van een eenzame, oudere man. Het boek is minder een traditionele romance en meer een lofzang op de vrouwelijkheid en een diepgaande verkenning van menselijke behoefte aan verbinding.
De kern van de roman draait om een bejaarde man wiens eenzaamheid zich manifesteert in een ongebruikelijk gebaar: hij deelt overal willekeurig geld uit aan vrouwen. Dit is geen poging om seksuele gunsten te kopen; zijn motivatie is zuiverder, maar tegelijkertijd complex. Hij zoekt vriendschap en nabijheid, een rol als 'vriendin' of beschermer, omdat hij zich veel prettiger en meer verheven voelt in het gezelschap van vrouwen dan bij mannen, wiens conversaties vaak gereduceerd worden tot opschepperij over status en bezit.
De roman legt de vinger op de zere plek van de mannelijke eenzaamheid op latere leeftijd en de zoektocht naar een zuivere, niet-seksuele connectie met het 'andere' geslacht.
Hoewel de hoofdpersoon de realiteit onder ogen ziet dat hij te oud is voor seksuele intimiteit, wordt de stille, onderdrukte hunkering naar die diepere verbinding en sensualiteit subtiel voelbaar. Deze spanning tussen platonische intentie en verborgen verlangen geeft de roman diepte en menselijkheid.
Het boek is duidelijk bedoeld als een ode aan de vrouw. De vrouw wordt gezien als de 'geefster van leven' en de bron van verlichting in een vaak grauwe, door mannen gedomineerde wereld. De titel is hierin veelzeggend.
“‘De la femme vient la lumière’ schreef de dichter Louis Aragon. In het Nederlands vertaald betekent dat ‘Van de vrouw komt het licht.’ En daarvoor hoef je niet als bij een schemerlamp het knopje in te drukken. Het is het licht in je geest en je bestaan dat zij verspreiden. Ze begeleiden je met hun aanwezigheid in zonlicht en in duisternis tot aan de dood. De liefde voor vrouwen, ja, die verrukking blijft bestaan, ook het het hart van mij, een oude man...”
Wat de roman echter tragisch en relevant maakt, is de uiteindelijke consequentie van zijn genereuze, maar onhoudbare gedrag van de hoofdpersoon: hij dreigt zelf aan de bedelstaf te raken. Dit benadrukt de bitterzoete paradox van zijn missie: de man die liefde en licht zoekt door te geven, offert bijna zijn eigen bestaansmiddelen op.
De schrijfstijl van Cees van Hoore is direct en invoelend, passend bij het intieme en ietwat kwetsbare onderwerp.
De auteur beschrijft hier bovendien de dunne lijn tussen onbaatzuchtigheid en zelfdestructieve verlangens.
'Van de vrouw komt het licht' is een aanrader voor lezers die houden van romans met een psychologische diepgang en een focus op menselijke relaties. Het is een melancholisch verhaal, waarin je de pijn van eenzaamheid op latere leeftijd goed voelt.
Deze roman bewijst dat ware liefde niet altijd de romantische, wederzijdse variant hoeft te zijn, maar ook de eerbiedige, opofferende bewondering kan zijn voor de essentie van de ander.
1
Reageer op deze recensie
