Afscheid van Cliffrock Castle

Grappig hoe deze nieuwe schrijfster zich aan de lezer heeft gepresenteerd. Eerst met het boek over haar entree als housekeeper op een Schots kasteel met Engelse landeigenaren en hoe ze omhoog in rang vliegt door haar leer-gretige Hollandse manier van werken. In dit tweede deel is Josephine volop gegroeid in haar rol als personal assistent van de kasteelvrouw. De lezer is ‘terug’ op Cliffrock Castle. Niet de schrijfster.

Gaande lezende merk je de wederzijdse kruisbestuiving op van de drie tot elkaar overgeleverde culturen. Blijft de Hollandse Josephine nog enigszins onafhankelijk, de Engelse systematische destructie van de Schotse cultuur en het landschap is niet meer te stoppen. Door deze sfeer van onderdrukking, wreed ingezet na de Slag van Culloden (1746), gedogen de Engelsen de trotse Schotten niet meer dan als horigen in hun feodale stelsel. Zelfs nu nog in deze huidige eeuw. Ik ben gevorderd in de Reiziger-serie van Diana Gabaldon en de Schotse zaak zie ik steeds meer duidelijk voor ogen.

“‘Je bent gewoon te direct,’ zei Abigail de volgende dag nog eens. ‘Dat is omdat je Nederlands bent, daar kun je niets aan doen. Ik ben er nu aan gewend, maar het komt nogal cru over.’”

De schrijfster, Josephine zelf, raakt door haar liefde voor haar omgeving steeds meer betrokken bij de onderhuidse spanning tussen de twee extreem traditionele culturen. Ze staat haar vrouwtje diplomatisch te midden van twee vuren, maar incasseert en pareert wel degelijk stevige klappen.

“Ja, ik woonde op een sporting estate, ja, er werd nog steeds gejaagd, maar Aiden had gelijk, je mag niet opgeven, je moet erin en erdoor. Dan zijn er mogelijkheden die je eerder niet zag.”

Voordat ze beslist weer terug te keren naar Nederland wordt ze opgezadeld met een grootscheepse renovatie op het kasteel. Onderhoudend en vol humor betrekt ze de lezer bij haar belevenissen op haar eigen unieke wijze van verhaal naar verhaal tot het eind van haar overkoepelende verhaal. Voor alles houdt ze zich onvermoeibaar en vol spelovergave vast aan de belangrijkste Schotse (overlevings-)werkregel:

“‘Register the gap, define the expectation, and try to find out if you are correct in assuming the assumption.’ Zen and the Art of Estate Managing.”

Aan het eind laat ze de lezer kennismaken met haar opgebouwde CV. Hilarisch gewoon en te uitgebreid om hier in een recensie weer te geven. Ze solliciteert naar verandering van werkomgeving in Nederland. Ik ben nu zelf volledig verslingerd geraakt aan de manier waarop Josephine haar belevenissen beschrijft. Daarom ben ik zeker van plan om ook haar derde boek te gaan lezen. Daarin zal ze de aanleiding onthullen waarom ze überhaupt daar in Schotland met haar gezin belandde.

Dit boek leende ik uit de Centrale bibliotheek Den Haag en vond ik vier hoog op zolder verscholen midden tussen andere non-fictie boeken. Helemaal blank en ongelezen. Begin september kwam haar nieuwste deel uit en mocht ik dit boek niet meer verlengen. Meer kapers op de kust. Josephine Rombouts is hot and happening, en terecht!