Interessant, maar liever in romanvorm

In 1847 verlieten Hiltje Aukes Sipma met haar gezin en nog een groep dorpsgenoten Friesland om te emigreren naar Amerika. In de hoop op een beter leven. Ze maken de oversteek en komen na een lange reis aan op hun eind bestemming: Pella in Midden-Amerika.
Anita heeft over die tocht en het leven daar een boekje geschreven met als bron documenten en brieven. Daarbij is in het huidige Amerika nog steeds een beetje van deze invloed te merken.

Tegenwoordig pakken we vaak het vliegtuig als we naar Amerika gaan, maar zo’n 170 jaar geleden ging men per boot. Zo ook Hiltje en haar familie, alles werd verkocht en een deel werd meegenomen. De reis was zwaar en ging onder erbarmelijke omstandigheden. En ook de opbouw van een nieuw leven. De auteur vertelt het verhaal zo feitelijk mogelijk, dat is ook in de manier te merken van de schrijfstijl. Het voelde voor mij meer als een opsomming voor feiten, soms aangevuld met aannames die veelal gebaseerd werden op briefwisselingen.

De auteur gaf het boek de titel Hiltje omdat vrouwen in vaak een voetnoot zijn in de geschiedenis. Dat wou ze graag doorbreken, voor mijn gevoel is ze daarin niet geslaagd. Dit omdat het nog heel veel ging over de mannen en de geschiedenis. De aanwezigheid van Hiltje vond ik zeer beperkt, ik had het dit liever in een romanvorm gelezen. Het onderwerp is zeker interessant en ook was het boek leerzaam maar ik had op meer gehoopt.