De Argentijnse dochter

Rose kreeg ook een kistje toegewezen van de notaris, dat eigenlijk voor haar moeder bestemd was, maar die op dat moment de strijd tegen kanker aanging. Helaas heeft Rose haar moeder moeten afstaan en door het rouwproces is ze het kistje wat uit het oog verloren. Het kistje geeft nu de goede afleiding en zal haar naar het verre Argentinië brengen. Het hoe, wat en waarom is nog niet duidelijk, maar zal ze snel ontdekken op de landerijen en ranch van haar overgrootmoeder.
Dat ze niet echt met open armen wordt ontvangen en het verleden in Argentinië daar voor iets tussen zit, zal ze snel genoeg ondervinden.
Want Valentina haar overgrootmoeder was een bijzondere mooi, gulle en dappere vrouw die altijd heeft gehoopt om dat terug te krijgen waar ze zo van hield!
Het 6de kistje heeft weer zo een ander verhaal en setting. Ik geraakte direct in de ban van beide vrouwen die het nodige hebben moeten doorstaan. Moeten vechten tegen onrecht, vooroordelen, de liefde en hun emoties.
De tijdsgeest van 1939 en de omgeving in Argentinië zorgde voor een duidelijk en realistisch beeld, hoe een jonge vrouw daar de teugels in handen neemt en streeft naar dat wat haar vader voor ogen had. Hoe liefde mooi, pakkend, maar ook schrijnend tot hard kan zijn!
Pluspunt in dit verhaal was voor mij ook het stukje in Hopes house, hoe een vriendschap tussen twee jonge vrouwen ontstond die elkaar zo goed begrepen.
Soraya Lane blijft mooie en bijzondere verhalen rond de kistjes neerzetten, die heden en verleden zo mooi en sereen neerzetten en worden omschreven.
Feelgood met altijd een happy end, maar die toch de nodige drama en emotionele spanningsvelden geeft die niet te voorspelbaar zijn.

4,5 ster

@missp_her_books_read