de weg terug

Antonia heeft dromen, maar ook een plan waar ze niet van wil afwijken. En dat steekt ze niet onder stoelen of banken. Het schrikt mensen zelf soms af en dit misschien ten koste van haarzelf en de liefde.
Kan ze zoveel jaren later dit voor zichzelf toegeven en is alles wel terug te lijmen met Paul en haar familie?
De weg terug is een feelgood dat zich in twee tijdsperiodes afspeelt. In beide zie je fragmenten en situaties die elkaar regelmatig kruisen en antwoorden geven die je steeds krijgt per hoofdstuk. Sonja Kemp creëerde hierdoor een nieuwsgierigheid bij de lezer, je krijgt op de gepaste momenten antwoorden of een tipje van de sluier, waardoor connecties en linken worden gelegd. Het is tevens de rode draad van het verhaal; waarom, waarom die keuzes, waarom die starheid en waarom toch terug komen.
De auteur geeft sterk de tijdsgeest mee in het doen en laten van de personages. Hoe financieel, werk, vriendschappen en issues botsen en matchen met elkaar.
Sonja Kemp was in het begin nog wel erg zoekende in haar schrijfbenadering, dit zorgde even voor de twijfel lees ik verder en/of blijft dit zo. Maar je ziet haar steeds groeien in verhaallijn en haar schrijfstem. Ik ben oprecht blij dat ik verder ben blijven lezen. De wat klassiekere schrijfstijl past perfect bij de verhaallijn, ze weet deze met de juiste dosis details, spanning en romantiek tot een mooie feelgood te brengen.
Een mooie cover die zeer passend is voor genre en de twee periodes in het verhaal.
Een debuut die me toch verrast heeft, maar ook laat zien dat een boek uitgeven niet alleen een verhaallijn en schrijven is, dat proeflezers, een goede redactie en ervaring mee bepalend zijn om het compleet te maken. En daar heb ik alle vertrouwen in Sonja Kemp!

3,5 ster

@missp_her_books_read