Tot op de bodem

Bram heeft het zwaar, niet enkel de werkdruk, maar ook rond zijn geaardheid en daarin graag gezien willen worden door anderen, het verlies van zijn vader en de positie nu in het gezin.
Vluchten doet hij, in makkelijke oplossingen waarvan hij het effect niet van overziet wat het met hem doet en zijn leven sluipend overneemt.
Als Maarten een therapeut in een verslavings kliniek, Bram op een dag opneemt in een crisis situatie doet hem dat plots meer dan zijn andere cliënten/patiënten. Wat is er zo speciaal aan Bram dat hij zijn beroepsethiek hiervoor zal/kan schenden? Zegt het ook iets over hem en zijn demonen?
En is deze aantrekkingskracht en connectie wel te onderdrukken of te negeren?
Tot de bodem, hoe diep kan je gaan, zakken of verdwalen? Is “hopeloos” definitief, om te buigen of eerder negatief?
Vragen en bedenkingen die je meermaals gaat krijgen en antwoorden op wil krijgen.
Maar ook waar liggen grenzen, kan en mag een schemerzone ook of is alles echt zwart/wit? Voor zowel Bram als Maarten zijn dat issues die hun bezighouden en vormen.
Dit verhaal is zo op gevoel geschreven, het gaat zwaar de emoties in en kaart verschillen maatschappelijke problematieken aan. Het is met momenten heftig en dat kan voor sommige lezer zeker triggers opleveren. Ik wil hier rond niet te veel prijsgeven, daar je het moet ontdekken en beleven, want dat verdient dit verhaal echt.
Twee auteurs, Roel Dirven zijn eerste stappen als auteur, maar waarvan je direct merkt dit is zijn gave & talent. Ryanne Veldkamp haar schrijfstijl en schrijfstem haal je er direct uit, ze weet het verhaal te versterken en er zo één geheel van te maken. Deze combinatie van stijl/verhaallijn is subliem en 100% boenk erop! Hier krijg je geen genoeg van, wil je enkel meer van zien en lezen!
Tot de bodem zat ik ook, maar dit van ontroering, verbazing en liefde voor Maarten en Bram hun verhaal.
Een verhaal dat blijft hangen en gewoonweg bij de best reads van 2025 mag gaan staan schitteren!

5 sterren

@missp_her_books_read