Sterk geschreven pleidooi voor vrijheid, gelijkheid & broederschap.

Een sterk geschreven pleidooi voor vrijheid, gelijkheid en vooral broederschap. De vraag om wat liever en verdraagzamer voor elkaar te zijn, maar vooral om elkaar meer te begrijpen. Daar tussen door schemert de roep naar een sterker en beter samenwerkend Europa, om een veilige basis te kunnen bieden. De vraag is alleen: is het tij nog te keren? Zoals Timmermans zelf al schrijft:

'Als mensen bang zijn, zoeken ze nog maar één ding, zien nog maar één ding: bevestiging voor de rechtvaardiging van de angst. Als die angst domineert, zien we alleen nog maar de bedreiging en niet meer de kansen.'

Het wegnemen van die angst en de onwetendheid naar andere culturen toe is de eerste stap naar het realiseren van broederschap tussen volkeren. Je kunt je echter afvragen of de verschillen niet te groot zijn en of die broederschap er überhaupt al geweest is. Kijkend naar de loop van de geschiedenis vrees ik dat het antwoord op de laatste vraag nee is. Daarmee komen we op een ander punt dat Timmermans aanstipt: de vloek van fatalisme. Dat een samenleving die vlucht in fatalisme mislukt is. Opgeven elkaar te begrijpen maakt dat een samenleving gedoemd is te mislukken. Zoals klinkt in de musical Rent van Jonathan Larson : 'het tegendeel van oorlog is niet vrede maar creativiteit.' We moeten samen de weg naar elkander vinden en daar creatief in zijn. Het hart volgen zonder daarbij elkaars wensen en behoeften uit het oog te verliezen.