Uitermate boeiend persoonlijk essay

Wat een boeiende materie, ik heb dit boek in twee rukken uitgelezen en over veel mijn gedachten laten gaan. Voer voor de geest.

Onderzoek, geschiedenis, haar persoonlijke verhaal en andere verhalen, verschillende visies uit verschillende hoeken en tijden en ook daar weer die van haar zelf... het komt allemaal aan bod in dit persoonlijke essay van Clara Törnvall (Stockholm, 1976). Alles is in balans. Goed geschreven, prima vertaald. Dit soort gelaagde boeken die mij aan het denken zetten zijn erg aan mij besteed.

'Taalkundigen zien beeldspraak als een weg die van startbetekenis naar doelbetekenis leidt. Het vermogen metaforen te interpreteren is er op gestoeld dat je de beelden die in je hoofd opduiken herkent en er een verband mee aangaat. Het beeld moet kloppen.
Ik heb soms moeite met metaforen omdat ik vaak vast kom te zitten in de vertaling van beeld naar werkelijkheid, hoe sterk de metafoor ook is. Mijn autistisch brein kan de sprong tussen het concrete en het abstracte niet zomaar laten passeren zonder erover te piekeren.
Ik weet dat het niet uitmaakt of een metafoor waar is of niet, als hij maar wordt ervaren als waar. Toch beoordeel ik het waarheidsgehalte ervan. Als iemand bijvoorbeeld zegt dat 'de hele dag één lange dertigkilometerweg was', vraag ik me af of diegene bedoelt of dat goed of slecht is. Is het niet heel rustgevend om dertig te rijden? Ik begrijp dat de metafoor waarschijnlijk betekent dat de dag saai en sloom was. Daarna raak ik er stiekem geïrriteerd over dat we allemaal geacht worden snelheid te verkiezen boven traagheid.
Zo gaat het als ik als autist blijf hangen in details. Ik moet concretiseren voor ik kan generaliseren.'