Steeds meer enkel elkaar

'Sinds ik me kon heugen discussieerden we en waren we het nooit met elkaar eens, behalve bij dwaasheden.'

Mooi boek wel vond ik. Al 60 jaar samen zijn en je terugtrekken, steeds een beetje meer, aan de voet van morenen in de Vogezen, een open plek, het bos, de gebergten daarboven uitstekend.

'Zo had ik op een dag de Korstmossengids weer tevoorschijn gehaald, en bij de illustraties daarin zag ik mezelf zoals ik was, en Grieg ook, zoals hij was, Twee bizarre wezens, niet echt paddenstoelen, maar ook niet ver daarvan af; ook geen algen, ondanks hun weke consistentie; twee wezens tussen algen en paddenstoelen in: korstmossen. Korstmossen zijn bijzondere organismen, nu eens hypergevoelig en kwetsbaar, bewakers van de luchtkwaliteit, onthullers van vervuiling, en dan weer onverwoestbaar, alles overlevend.
– Vind je ook niet, Grieg, dat we op korstmossen lijken, dat we verkreukeld en kwetsbaar zijn en tegelijkertijd duizend jaar oud lijken, zoals korstmossen?'