Lezersrecensie
Diep onder de indruk
Diep onder de indruk. Wat een talent en wat een artwork, hij kreeg het moeiteloos voor elkaar mij volledig mee te nemen in een wereld waar ik nooit echt zou willen zijn. De beelden die hij maakte ter ere van en in opdracht van 14-18 NOW over Paul Nash raakten diep. NB Paul Nash (UK, 1889-1946) was een Britse surrealistische schilder en oorlogskunstenaar. Ongetwijfeld hebben de verhalen die mijn grandma vertelde over haar twee oudste broers ook zijn weerslag gehad in mijn beleving van deze beeldroman. Als kind trok de foto in slide 10 van James, de oudste, altijd mijn aandacht, nog eigenlijk. Hij had de volle 4 jaren overleefd en ik vond die gedachte onvoorstelbaar en vreselijk. Al die gewonden, doden, geluiden, dagen doorweekt zijn, de kou, de hitte, het ongedierte, de uitzichtloosheid ervan... zo velen waren zo jong en hoe kwam je terug na 4 jaar. Of hoe kwam je nooit meer terug. Dit boek vangt het.
Er is een video op Youtube waar Dave McKean vertelt over het maken van dit album, heel interessant en echt een toevoeging als je dit gelezen hebt.
'The blue green luminosity of this tiny egg. The shell, so fine, micron-thin calcium carbonate, frangible, perfectly proportioned. The translucence just enough to allow a faint, pulsing glow of pinky orange from the yolk within, blood-vessel hairlines more delicate and diffuse than any Renaissance hand could have drawn. How can this delicate perfection exist in the same world as a 140-ton howitzer firing 1,000 kg shells that propel hot metal shrapnel into soft human tissue, into minds protected by perfectly proportioned, frangible shells?
Where is the insanity?
In the war?
In nature?
In the place in my mind where these two things touch?'
Er is een video op Youtube waar Dave McKean vertelt over het maken van dit album, heel interessant en echt een toevoeging als je dit gelezen hebt.
'The blue green luminosity of this tiny egg. The shell, so fine, micron-thin calcium carbonate, frangible, perfectly proportioned. The translucence just enough to allow a faint, pulsing glow of pinky orange from the yolk within, blood-vessel hairlines more delicate and diffuse than any Renaissance hand could have drawn. How can this delicate perfection exist in the same world as a 140-ton howitzer firing 1,000 kg shells that propel hot metal shrapnel into soft human tissue, into minds protected by perfectly proportioned, frangible shells?
Where is the insanity?
In the war?
In nature?
In the place in my mind where these two things touch?'
1
Reageer op deze recensie
