Styllistisch interessante metaroman.

Dit boek is niet voor iedereen geschikt. Het raam op het zuiden is een metaroman over een schrijver die aan het schrijven is, maar vastloopt op zijn eigen mijmeringen. Wereldgeschiedenis, literatuur en allerlei gebeurtenissen wisselen elkaar af, maar de letters op het papier worden steeds valer. En met het verhaal wil het maar niet vlotten. De schrijver heeft zich afgezonderd op een plek met zwarte huizen ergens op IJsland, maar in plaats van grote ingevingen blijft hij steken in zijn rauwe jeugd en een onbesliste liefde. Van die onbesliste liefde komen we weinig te weten, maar het wakkert wel het verlangen aan om het boek uit te lezen. Meer dan de roman die begint in Turkije en maar niet wil vlotten, het contact met de uitgever of zijn moeder. Naar mijn idee had dat aspect nog wel wat meer uitgewerkt kunnen worden, want het blijft wel heel erg grauw. Het verhaal was sowieso beter geweest als de verschillende verhaallijnen bij elkaar waren gekomen, maar wellicht is dat bewust zo gedaan om het grauwe landschap te benadrukken. Het verhaal wordt dan een met de verschillende jaargetijden met het landschap... hoewel ik dat begrijp komt dat voor mijn gevoel niet helemaal uit de verf.

Jammer dat de verhaallijnen