Indrukwekkende geschiedenis van de vijgenboom en het gezin

Dit fascinerende boek speelt op Cyprus en in Londen. In 1974 ontmoeten Kostas, een Grieks-Cyprioot, en Dephne, een Turks-Cyprioot, elkaar stiekem in de plaatselijke taverne op Cyprus. De stille getuige van deze gelukkige ontmoetingen is een vijgenboom, die midden in dit knusse restaurant staat en door een holte in het dak omhoog groeit. Als de oorlog uitbreekt wordt Kostas wordt naar een oom in Londen gestuurd en Dephne blijft achter. Jaren later keert Kostas, inmiddels botanicus van beroep, terug om haar op te zoeken. Ze houden nog steeds van elkaar en hij overtuigt Dephne ervan met hem mee naar Londen te gaan - tegen de wens van haar familie in. Maar eerst keren ze terug naar de plek waar ooit de taverne stond, om daar een stek van 'hun' vijgenboom te halen. Deze vijgenboom is het enige houvast dat hun dochter Ada vele jaren later, na de dood van haar moeder, heeft aan haar familiegeschiedenis. In dit boek ontrafelt Ada decennia later met hulp van haar tante de familiegeheimen.

Zeker in het begin zette het verhaal van de vijgenboom me op het verkeerde been; dat kan toch niet waar zijn, levend begraven te worden. Maar het blijkt een mooie traditie om de winter te overleven. De levenswijsheid en traditie van de boom én de tante komen mooi samen en brengen Ada weer in contact met haar roots. Een heel prettig geschreven verhaal waarin je makkelijk meegenomen wordt om de geschiedenis vanuit verschillende perspectieven te bekijken.

Het boek neemt je mee in de zoektocht naar het verleden en beschrijft mooi de invloed van de verschillende culturen. Elif Shafak laat je zien hoe dit verleden en de cultuur door de personages wordt beleefd. Een aanrader als je van natuur en van cultuur houdt. Toen ik erin begonnen was, wilde ik het niet meer wegleggen.
*In ruil voor een eerlijke recensie heb ik een recensie-exemplaar ontvangen van de uitgeverij.