Misschien is een printer nog niet eens zo’n slechte partner.

Fien Veldman neemt ons mee in de bespiegelingen op de dagelijkse benauwende werkelijkheid zoals die vorm krijgt in het hoofd van de klantenservicemedewerkster. De hoofdpersoon dreigt ten onder gaan in de eenzaamheid van haar bestaan en grijpt zich vast aan de geruststellende aanwezigheid van de printer op haar kantoor. In de geordende veilig gewaande omgeving van haar kantoor, maar ook tijdens de angstige zoektochten naar een pakket met onbekende afzender, leren we stukje bij beetje haar geschiedenis kennen. Daarmee geeft Fien Veldman een prachtige voorstelling van de hiërarchie in de kantoorwereld en de levens van mensen daarbinnen en daarbuiten.

“Als, trouwens, op een noodlottige dag mijn heden eindigt en mijn toekomst verdwijnt, dan zou ik het allerliefst willen dat van mijn leven een mooi verhaal zou worden gemaakt.” Ondanks dat de hoofdpersoon zelf niet gelooft in een mooi verhaal van haar leven [mijn leven speelt zich af in een wereld van schuimrubber, vlekken in grauw tapijt, oude koffie en een schimmelig vaatdoekje, en dat zal ik moeten verdragen], word je vanaf het begin meegezogen in haar deprimerende wereld. Langzaamaan onthult zich een tragische geschiedenis, de waarheid of een waanbeeld? Gescheiden van werk en ‘partner’ lijkt de burn-out compleet. Toch blijft het boek verrassen en boeiend tot het eind.