Vanaf de eerste bladzijde schets Leonie een geweldige nieuwe wereld!

‘De kleine scharnieren kraken zachtjes wanneer ze het deksel openklapt. Een muziekje begint te spelen en een helder licht vult de ruimte…’

Wat een wereld schets Leonie vanaf de eerste bladzijde. Het voelde meteen alsof ik alles voor mij zag. De kamer van grootvader kwam tot leven voor mijn ogen! Ik wilde daar ook zijn en rondsnuffelen tussen al die leuke spullen.

Na een korte proloog die het muziekdoosje introduceert en de verschillende personages, springt het verhaal een stuk verder. Francien is geen jong meisje meer maar een volwassen vrouw die het huis van haar grootouders moet opruimen. Beiden zijn in de tussentijd overleden. Tijdens het opruimen vindt ze een oud muziekdoosje die haar wereld op zijn kop zet.

Dit eerste deel in een serie van drie leest zo weg. Het is een kort verhaal met een twist van fantasie. Leonie schrijft heel beeldend, waardoor ik als lezer alles goed voor mij zag. Je blijft verder lezen en je wil dit boek niet weg leggen. Hoe verder je komt hoe meer je in het verhaal wordt gezogen, omdat er ook verschillende plottwist in zitten. Net als je denkt dat het verhaal ten einde komt, eindigt het met een cliffhanger. Ik heb nog zoveel vragen, hoe lang moet ik nog wachten op deel twee Leonie??!