The Tillman Project

Begin dit jaar kwam ik dit tegen als een mogelijk boek over autisme. Ik heb het intussen gelezen, al viel het me zwaar; niet dat de stof zwaar is: het lees gemakkelijk weg; maar ik realiseer me dat er zo weinig verband is met wat ik ervaar als autisme, dat ik het al gauw weer naast me neer leg omdat ik helemaal geen belang stel in wat er meer gebeurt. (Maar daarna ligt het daar naast je, en een paar dagen later vraag je je dan af wat de schrijver nou verder te vertellen had...)

Het is een interessante studie: Zoals alle boeken die ik tot nu toe gevonden heb over autisme zegt de ik-figuur, Don Tillman, niet dat hij autist is, maar hij komt er dicht bij. Maar het het is het verhaal van iemand die denkt weer te geven hoe een autist denkt: Uiteraard weet ik van maar één autist hoe die denkt, en als je een autist kent, dan ken je één autist. Maar die éne autist heeft een problem met het gemak waarmee Tillman zich aan het eind van het boek aanpast, alsof autisme een jas is die je uit kunt doen. Het resultaat is dan ook een alleszins leesbaar 3/4 boek, gevolgd door 1/4 oplossing, om het boek geschikt te maken voor allisten?

Het geeft een idee van Autisme, maar het is niet mijn idee.