Lezersrecensie
Minder avonturen uit het Rode Boek, of juist meer
Dit gaat over een boek met dichtkunst: "De avonturen van Tom Bombadil" van J.R.R. Tolkien.
Het boek is een van de weinige boeken van Tolkien die bij zijn leven uitgegeven zijn. Waar Lord of the Rings in 1954 - 1955 werd uitgegeven, is dít boek van 1962. Weliswaar is het poëzie, maar verder volgt het het zelfde stramien als de eerdere boeken: Elk gedicht wordt geacht overgenomen te zijn uit het Rode Boek van de Westmark, waarbij Tolkien alleen een vertaler was naar het Engels. In het Rode Boek zijn de 16 (17) gedichten geen enkelvoudige bron, maar zijn door de verschillende schrijvers opgenomen in het boek. Twee van de gedichten volgen inderdaad Tom Bombadil, maar in het algemeen zijn er duidelijke bekende Hobbit-versjes bij, originelen door Bilbo Baggings,, maar ook bewerkingen van liederen uit het Elfs..De vertaling naar het Engels heeft illustraties van Pauline Baynes.
Een extra vertaalslag was in 1972 de Nederlandse vertaling door Max Schuchart, uitgekomen bij Uitgeverij Bert Bakker. Schuchart was de vertaler van al het werk van Tolkien. Weliswaar was Tolkien niet tevreden met diens werk, maar hij beschouwde het wel zoveel beter dan andere vertalingen dat hij Schucharts werk aanhaalde als voorbeeld toen hij een vertalingshandleiding schreef voor andere talen. Schuchart zag zich genoodzaakt om de stijlen van de verschillende Rode Boek-auteurs te vertalen naar verschillende stijlen in de vertalingen. Bij sommige gedichten is dat goed gelukt; bij andere is het resultaat minder. Dit leidde tot 64 paginas van wisselende kwaliiteit. De illustraties zijn wederom van Pauline Baynes.
In 2003 kwam er een nieuwe versie van het boek uit bij Boekerij. Die versie omvat naast de gedichten ook een verhaal over Tom Bombadil in proza, en commentaar door twee Tolkien-kenners. Dit resulteert in een boekwerk van 304 paginas.
Het boek is een van de weinige boeken van Tolkien die bij zijn leven uitgegeven zijn. Waar Lord of the Rings in 1954 - 1955 werd uitgegeven, is dít boek van 1962. Weliswaar is het poëzie, maar verder volgt het het zelfde stramien als de eerdere boeken: Elk gedicht wordt geacht overgenomen te zijn uit het Rode Boek van de Westmark, waarbij Tolkien alleen een vertaler was naar het Engels. In het Rode Boek zijn de 16 (17) gedichten geen enkelvoudige bron, maar zijn door de verschillende schrijvers opgenomen in het boek. Twee van de gedichten volgen inderdaad Tom Bombadil, maar in het algemeen zijn er duidelijke bekende Hobbit-versjes bij, originelen door Bilbo Baggings,, maar ook bewerkingen van liederen uit het Elfs..De vertaling naar het Engels heeft illustraties van Pauline Baynes.
Een extra vertaalslag was in 1972 de Nederlandse vertaling door Max Schuchart, uitgekomen bij Uitgeverij Bert Bakker. Schuchart was de vertaler van al het werk van Tolkien. Weliswaar was Tolkien niet tevreden met diens werk, maar hij beschouwde het wel zoveel beter dan andere vertalingen dat hij Schucharts werk aanhaalde als voorbeeld toen hij een vertalingshandleiding schreef voor andere talen. Schuchart zag zich genoodzaakt om de stijlen van de verschillende Rode Boek-auteurs te vertalen naar verschillende stijlen in de vertalingen. Bij sommige gedichten is dat goed gelukt; bij andere is het resultaat minder. Dit leidde tot 64 paginas van wisselende kwaliiteit. De illustraties zijn wederom van Pauline Baynes.
In 2003 kwam er een nieuwe versie van het boek uit bij Boekerij. Die versie omvat naast de gedichten ook een verhaal over Tom Bombadil in proza, en commentaar door twee Tolkien-kenners. Dit resulteert in een boekwerk van 304 paginas.
1
Reageer op deze recensie