Matig verhaal, beetje teleurstellend einde

De Ragdoll-moorden (zoals deze in het boek genoemd worden) moeten opgelost worden door rechercheur Wolf. Zoals gebruikelijk is er een strijd gaande tussen de politie en de media, en in dit geval is de meest gehate verslaggeefster de ex-vrouw van de hoofdrechercheur die met de zaak belast is.
Deze verslaggeefster krijgt van de moordenaar een envelop met foto's van het te identificeren lijk en een lijstje met 6 namen van mensen die in de daaropvolgende dagen gaan sterven. De klok tikt door terwijl rechercheur Wolf de moordenaar probeert op te sporen en tegelijkertijd de aangekondigde moorden probeert te verijdelen.

De schrijfstijl is eenvoudig. De auteur gebruikt geen moeilijke zinsconstructies, maar maakt het voor de lezer in het begin wel wat ingewikkeld door alle betrokken rechercheurs afwisselend bij hun echte naam en hun bijnaam te noemen.
Het verhaal is een typische 'who has done it?', wat tegenwoordig vrij standaard is voor thrillers. Het boek houdt zich aan alle clichés: de verbitterde rechercheur (getergd door een zaak in het verleden), de verslaggeefster die carrière wil maken over de rug van slachtoffers, gedoe op de afdeling moordzaken omdat de meerdere zijn rechercheur niet onder controle kan houden en de nieuwe (overgeplaatste) collega die veel meer over seriemoordenaars weet dan bij zijn vorige afdeling past (die overigens de standaard relatieproblemen heeft omdat zijn werk zoveel tijd kost).

Het boek begint goed, met een originele moord, maar vervalt helaas al snel in alle genoemde clichés. De ontknoping is onverwacht, wat in beginsel positief is in thrillers, maar voor mij werd deze ervaring helaas verpest doordat de moordenaar maar een kleine rol in het verhaal heeft gespeeld.

Het idee voor dit boek had zeker potentie, maar doordat de auteur weinig risico's heeft genomen en de wegen van de vele thrillerauteurs voor hem heeft bewandeld. Hopelijk durft hij in de volgende boeken van de reeks wat meer buiten de lijntjes te kleuren.