Een kort verhaal over verlies en rouw

Pascaline betrekt na haar scheiding een appartement waarin ze een nieuwe start wil maken. Al snel krijgt ze last van paniekaanvallen en na wat research blijkt dat er jaren geleden een jonge vrouw is verkracht en vermoord in haar appartement. De moordenaar is opgepakt en veroordeeld voor de moord op zeven jonge vrouwen. Pascaline is te gevoelig voor de energie die nog in haar appartement hangt en na haar vertrek stort ze zich volledig op de moordzaken in de hoop de slachtoffers recht te doen.
Ondertussen worstelt ze met haar scheiding en heeft ze moeite om haar leven op te pakken.

Het boekje telt 140 kleine bladzijdes en leest daardoor snel weg. Het komt wat traag op gang maar eenmaal op de hoogte van de moordzaken, raakt Pascaline al snel geobsedeerd door de slachtoffers en hun moordenaar.

Als de auteur voor een andere schrijfstijl had gekozen, had ze meer uit het verhaal kunnen halen. De zinnen zijn heel erg kort en daardoor voelt het alsof de lezer op de oppervlakte blijft hangen. Gebeurtenissen worden snel verteld, gedachten van de hoofdpersoon komen niet echt tot uiting. Dat is zonde, want met dit onderwerp had ze er veel meer uit kunnen halen. Het voorwoord suggereert dat dit boek mysterieus is, maar in plaats daarvan focust het verhaal veel meer op het verwerkingsproces dan op de mysteries rondom de moorden.

Op het eind escaleert het verhaal ineens heel snel... Te snel. Het verhaal is niet af en dat laat de lezer met een ontevreden gevoel achter.