Sterk begin, onbevredigende ontknoping

In "De man zonder hond" neemt Nesser de tijd om alle personages aan de lezer voor te stellen. Alle leden van de familie Hermansson worden één voor één aan de lezer voorgesteld in aanloop naar een familiefeest.
Alleen opa, Karl-Erik, voelt iets voor het feest. De rest was liever ergens anders geweest. De familie wordt getroffen door de vermissing van zoon Robert en kleinzoon Henrik. Het is aan rechercheur Barbarotti om uit te vogelen wat er aan de hand is.

De tijd die Nesser neemt voor de kennismaking met de personages, is het grootste pluspunt van dit boek. Na beide vermissingen vlakt de character development echter snel af, en gaat het alleen nog om de vraag "wat is er met Robert en Henrik gebeurd?". Steeds als je denkt een antwoord te krijgen, schakelt hij over op een nieuw hoofdstuk met een ander personage. Zo blijf je tot het einde wachten op het antwoord.

Het boek begon veelbelovend, maar de ontknoping vond ik teleurstellend. Rechercheur Barbarotti is voor de verandering geen verbitterde rechercheur, maar een man die redelijk veel vrede lijkt te hebben met zijn leven en mislukte relatie. Ook in dat opzicht was het boek verfrissend, evenals de tijd die je krijgt om te wennen aan alle personages. Ik zou alleen liever hebben gezien dat er evenveel tijd was besteed aan het schrijven van de ontknoping.