Lolita in de polder

Een 49 jarige veearts vertelt over de zomer waarin zijn liefde voor een 14-jarige boerendochter steeds verder ging, te ver. De naamloze hoofdpersoon schrijft aan zijn liefde, zijn lieve gunsteling, als een brief.
Waar ik meteen aan moest denken was ‘Lolita’ van Vladimir Nabokov, dit is de moderne versie.

De relatie tussen de twee wordt subtiel opgebouwd, van de eerste voorzichtige toenadering tot het steeds verder gaande en uiteindelijke seksuele contact. Het meisje ziet de veearts als een vriend en heeft niet door dat het niet goed is waar hij mee bezig is, tot het te laat is.
De veearts weet wel dat het niet goed is wat hij doet, toch gaat hij steeds verder, hij kan zichzelf niet stoppen. Zo verliefd en geobsedeerd is hij door het meisje. Je voelt zijn twijfel over wat hij doet, daardoor blijf je toch iets van sympathie voor de man houden.

De man en het meisje zijn beide beschadigd, je komt er steeds meer achter waardoor. Het versterkt hun motieven waarom ze doen wat ze doen. Voor de man is het geen excuus, maar het zet je wel aan het denken over je eigen oordeel over hem en over pedofilie. Aan ieder verhaal zitten meerdere kanten.

Het is op een bijzondere manier geschreven, je weet al dat het niet goed afloopt, hij schrijft steeds over wat er in de toekomst gaat gebeuren. Toch houdt het je in zijn greep van de eerste tot aan de laatste pagina, en daarna blijft het in je hoofd zitten.
Er komen geen dialogen in voor, de veearts verteld wat er gezegd is. De zinnen zijn lang, je wordt er in meegesleurd, het gaat maar door.
Het is heel beeldend geschreven, met prachtige zinnen, beschrijvingen en woorden.
Een heel bijzonder boek, zeker als je bedenkt dat je schrijfster dit jaar pas 30 wordt.