Vuurtoren en Bosbrand united

Tobias verteld het verhaal over zijn leven vanaf het moment dat zijn zus Krista zelfmoord heeft gepleegd. Zijn leven was goed zolang er maar niet te veel van hem verwacht werd en er zeker niks veranderde. Daar maakt Krista een einde aan. Vanaf dat moment weet hij niet meer goed hoe hij moet leven, zijn contact met de buitenwereld verslechterd, vooral met zijn moeder.

Tobias en Krista hebben een jeugd zonder liefde gehad, alles draaide om hun moeder. Die zat niet lekker in haar veel en verdween regelmatig voor een tijdje, daar werd niet over gesproken. Ze hebben wel een sterke band met elkaar. Beide hebben vuurrood haar ‘vuurtoren en bosbrand united’.

Nu ze rond de 30 zijn hebben ze alleen elkaar nog. Met hun ouders willen ze zo min mogelijk contact en vrienden hebben ze niet. Tobias rijd op een veegwagen om zijn stad in het zuiden schoon te houden. Hij is blijven wonen in zijn bovenwoning waar hij vanaf zijn studie op de kunstacademie introk. Krista zwerft rond en woont nooit ergens langer dan een paar maanden, steeds vaker stond ze bij Tobias voor de deur of ze daar mocht blijven slapen.

Het perspectief schiet heen- en weer tussen nu en flashbacks van vroeger. Het is krachtig geschreven met korte zinnen die je raken. Tobias zinkt steeds dieper en je wil hem redden, maar je kan niks doen. Heel aangrijpend.