een waardige opvolger van DDK !!

Cover
Heel mooie cover met op de achtergrond de plattegronden van Seattle en New York. De blikvanger is het omgekeerde kruis dat in het boek een betekenis heeft. Ik vind dit trouwens goed gevonden om dit voorwerp te kiezen. Bronja heeft hetzelfde lettertype en dezelfde kleuren behouden zoals bij De Dode Kamer (DDK). Dit is een boek dat je zo oppakt in de boekhandel. Ik geef deze cover een 9.

“Ik dacht altijd dat mijn broer voorspelbaar was, maar nu achteraf blijkt dat ik geen idee had wie hij is en dat ik dat nu pas begin te leren”

Samenvatting van het verhaal
Januari 2013 - Lennart bezoekt Misha naar wekelijkse gewoonte en vraagt aan zijn broer om alles met hem te delen. Hij is nu op een punt gekomen waar hij eigenlijk wil weten waarom zijn broer 20 jaar moet zitten. Lennart wil weten wat er allemaal gaande is. Hij is het spuugzat dat hij onwetend wordt gehouden. Schoorvoetend en ontwijkend begint Misha te vertellen.
Na zijn bezoek wil Lennart een afspraak met Colin Ross. Lennart kan maar niet begrijpen dat Misha zichzelf heeft aangegeven. Hij had ermee weg kunnen komen maar het was een bewuste keuze omdat … hij in de gevangenis wilde komen? Waarom zou iemand in godsnaam zoiets willen?
Colin is bereid om alle kaarten op tafel te leggen omdat ze beiden hetzelfde doel hebben: ze willen dat dit project stopt en hopen dat Misha het er levend vanaf brengt in de gevangenis. Dan vertelt Colin nog iets dat de zaken er niet gemakkelijker op maakt.
Lennart moet dit allemaal met ongeloof aanhoren. Colin daarentegen wil niet vanaf de zijlijn toekijken, hij heeft er echt genoeg van! Hij wil ook gewoon weten wat er gaande is en wat hem de komende jaren nog te wachten staat. Hij weet zelf niet of er nog meer is dat Misha niet wil vertellen.
Misha vraagt aan zijn broer om hem te helpen. Hij wil zoveel mogelijk achtergrond informatie hebben over iemand. Lennart begint zijn zoektocht op Google en deelt zijn informatie met zijn broer maar ook met Colin en Maren. Wat probeert de architect hiermee te bereiken en wat zal hij kunnen gebruiken?
Maren, die tot nog toe halsstarrig heeft geweigerd om antwoorden te geven, is bereid om Lennart te helpen met zijn zoektocht. Ze verwelkomt hem in hun “midden”.
Op dat moment werkt in Seattle Elaine Sloane aan een moordzaak waar al zes meisjes zijn verdwenen. Nummer zeven is al weken spoorloos. Ze heeft maar één aanknopingspunt en dat is Skinner.
Bij haar bezoekjes aan de gevangenis leert ze ook Lennart kennen. Voor Lennart is dit een aangename manier om Elaine te leren kennen. Elk hebben ze zo hun eigen problemen maar het is fijn dat ze met elkaar kunnen praten en hun verdriet delen.
Skinner zou Skinner niet zijn als hij nog steeds een kat- en muisspel speelt met Misha. Hij laat zijn zieke brein op volle toeren werken en vertelt Misha dingen die hij een ander nog niet heeft toevertrouwd. Wat hoopt Skinner hier mee te bereiken?



Conclusie
Ook al was het een jaar geleden dat ik DDK had gelezen, ik zat onmiddellijk terug in het verhaal. Bronja vernoemt in het kort nog eens de personages en op die manier weet je al snel wie wie was in deel een. Het is alsof er geen jaar heeft tussen gezeten, wat op zich een prettige manier is om zo terug in het verhaal te komen.
Dit boek bestaat weer uit ‘boeken’, in totaal zeven stuks. Elk boek wordt verteld vanuit de belevenissen van de verschillende personages, ook de nieuwe personages die aan bod komen.
Zo kom je ook meer te weten wat Lennart er mee doet en met wie hij dingen deelt en dit telt ook voor Misha. Voor Misha is het belangrijk want hij heeft zo zijn eigen groepje rond hem in de gevangenis die er ook toe doen. Je kunt de gedachtegangen en handelingen van de personages lezen wat het nog interessanter maakt omdat je nu nog veel beter de personages leert kennen en begrijpen.
Er staan nu ook kleine hoofdstukjes door het verhaal heen die als het ware een flashback zijn toen het gezin Larsen nog compleet was. Deze gaan terug tot 1997. Deze dingen die je te weten komt vond ik ook heel boeiend en je hebt nu nog een betere kijk op wat zich in het verleden heeft afgespeeld.

Beoordeling
Het verhaal speelt zich niet alleen af in New York maar ook in Seattle waar we kennis maken met nieuwe personages die hier ook een rol vervullen in het verhaal.
In dit boek komt het er ook weer op neer wie je kunt / mag vertrouwen, wie je medestander of tegenstander is en wie er een dubbele agenda op na houdt! Dit soort zaken zijn vragen die je jezelf al begint te stellen naarmate het verhaal vordert.
Heel intrigerend vond ik de beschrijvingen van de gebeurtenissen in de gevangenis. Hierin worden de wetten van ‘de gangs’ zeer goed omschreven en alsook de bijna onopgemerkte tekens die gevangenen elkaar geven. Ook niet te vergeten de verstandhoudingen tussen de criminelen en de bewakers. Het is alsof je er zelf midden in zit en alles kunt gadeslaan.
Je merkt ook dat Bronja zich helemaal inleeft in haar personages, wat hun handelingen zijn maar ook meer bepaald het taalgebruik dat ze hanteren. De Engelse taal die ze in dit boek gebruikt vind ik dan ook helemaal niet storend omdat het gewoon bij het personage past.
Enig minpuntje: Bij een bepaald boek kon ik moeilijk in het verhaal komen en vond ik de inleiding heel langdradig. Dit wil niet zeggen dat het verdere verloop saai was, integendeel.
Bronja heeft wederom enorm veel research gedaan en als je goed oplet, kun je bepaalde dingen te weten komen. Dit gezegd zijnde laat ik het aan jullie lezers over om die dingen te vinden. Ik vond het wel prettig om bepaalde dingen te weten te komen, dit gaf voor mij een extra meerwaarde.
Als er van iemand een tweede deel verschijnt van een trilogie verwacht je dat het beter gaat zijn dan het eerste deel en Bronja heeft me zeker niet ontgoocheld, dit tweede deel heeft alle verwachtingen ingelost. Als dit al zo goed is wat gaat er dan nog komen in deel 3?
Ik had op een gegeven moment ook zoiets als een “WTF” moment en dit moest toch eventjes bezinken vooraleer ik verder kon lezen.
Bronja heeft haar eigen unieke manier van schrijven en ik vind het zeer prettig om te lezen. Alles klopt tot in detail. Je weet deze keer ook niet waar het verhaal naartoe gaat. De vele wendingen, de overvloed aan emoties en verrassingen zijn ronduit geniaal bedacht. Je wordt gewoon mee gezogen in het verhaal en je kunt het boek niet opzij leggen want je wil gewoon weten hoe het verder gaat.
Voor mij was het moeilijk om deze recensie te schrijven. Daarom heb ik niet zoveel prijsgegeven want je moet echt opletten dat je geen spoilers weggeeft. Ik zou zeggen lees het boek gewoon en je zult het al snel zelf merken.
Whow wat een plot! De term psychologische thriller doet zijn naam alle eer aan. Er rijzen nu nog meer vragen hoe dit allemaal verder gaat gaan in deel 3.
“De Skinner Methode” is gewoonweg een waardige opvolger van DDK en verdient dan ook glansrijk zijn 5 sterren.