verbeelding of werkelijkheid??

Toen ik in juli 2016 het boek dichtsloeg van Het vervloekte huis was ik op een manier enorm aan het balen omdat het toen eindige met een geweldige cliffhanger. Een open einde waar ik het tot nu toe mee moest stellen. Dus was ik meer dan blij toen ik Ruis mocht ontvangen waar ik uitgeverij Kabook en Lydia enorm voor wil bedanken!

Wat ik al voorop wil stellen is dat ik een samenvatting van dit verhaal niet kan schrijven; het is helaas onmogelijk omdat er van in het begin al zoveel spoilers zijn. Het zou dan echt zonde zijn om dit te doen. Ik zou zeggen: lees en geniet.

Zoals op de cover van het boek staat: werkelijkheid – verbeelding – waanzin, zo zul je het boek ook ervaren. In het begin was het eventjes aanpassen omdat het nogal verwarrend was. Dit is omdat Lydia alles in elkaar heeft verweven en op zo’n sublieme manier dat dit je aan het denken zet en jezelf bij tijden afvraagt of het nog geschifter kan. Hoofdpersonage Mikayla sleurt je mee in haar nachtmerries, illusies en nare herinneringen. Op het moment dat je aan het boek begint zit je onmiddellijk in het verhaal en qua spanning kan het al tellen!

Een hoog spanningsgehalte dat alleen maar opgedreven wordt. Door gans het verhaal neemt Lydia je mee en het is dan ook bizar te noemen, je weet zelfs op bepaalde momenten niet meer wat werkelijkheid is en wat waanzin. Het is een verhaal dat in een snel tempo vooruit gaat en wat toch iets of wat concentratie vereist. Het is geen boek dat je zomaar enkele dagen opzij kunt leggen want dan ben je je leesflow kwijt. Ik denk trouwens ook niet dat je dit boek aan de kant gaat leggen, stoppen is geen optie en je bent dermate gefascineerd omdat je wilt weten hoe dit gaat aflopen en wat voor verrassingen de auteur nog in petto heeft.

Dit is niet zomaar een thriller, er zit een percentage sciencefiction in en horror. Lydia schuwt niet om lugubere scènes neer te pennen. Dit is iets wat ze in haar vorige boeken ook heeft gedaan en waar ze eigenlijk in uitblinkt en zich onderscheidt van de rest. Kun je dit boek als standalone lezen? Nee, ik raad jullie aan om eerst Het vervloekte huis te lezen. Mede omdat er dezelfde personages in terugkeren maar ook, en dat is het bijzondere: de plot!! Pas als je dit boek dichtslaat kun je het volledige plaatje snappen.

De enige auteur waar ik Lydia mee kan vergelijken is Fitzek, of ook #masterofthemindfuck genoemd. Welnu, Fitzek heeft zijn gelijke gevonden in Lydia die je heel zeker #mistressofthemindfuck kunt noemen!

Kan ik dan toch niet een tipje van de sluier oplichten? Nee, pak het boek en zet je schrap voor een rollercoasterrit van bizarre gebeurtenissen, emoties en krankzinnige momenten! Het was me een waar genoegen om dit boek al te mogen lezen. Het is zo beangstigend, hallucinant en freakachtig goed, want niets is wat het lijkt! Ik geef dan ook graag 5 welverdiende sterren.