Emotionele rollercoaster

29 september 2017 raakte Anne Faber vermist. Haar vriend klopt bezorgd aan bij haar moeder, want het is niets voor Anne om zo lang niets te laten horen. Bovendien heeft ze het slot van haar nieuwe fiets niet meegenomen en ze zou die nooit zomaar ergens laten staan. Diezelfde avond maken ze melding bij de politie. Zo begint een twee weken durende zoektocht waarbij veel vrienden alles uit hun handen laten vallen om te helpen. De zoektocht houdt heel Nederland in zijn greep.

In Anne: een kroniek van een zoektocht beschrijft Hans Faber, de oom van Anne, in drie delen hoe de familie en vrienden van Anne deze periode hebben beleefd. We krijgen een inkijkje in de zoektocht, het afscheid en de nasleep. Hoewel je van tevoren weet hoe de zoektocht afloopt, hoop je ergens dat Anne toch nog levend gevonden wordt. Het afscheid was een klein deel, maar het zit bomvol emotie. De nasleep is een aangrijpend stuk waarin we een deel meekrijgen van het leven van de familie na dit verschrikkelijke drama. Ook beschrijft Hans Faber de rol van het rechtssysteem en van de pers. Hans Faber heeft een prettige schrijfstijl door zijn toegankelijke taalgebruik.

Het uitgebreide nawoord is geschreven door Wim Faber, de vader van Anne. In dit nawoord kwamen veel emoties aan bod, maar vooral de boosheid van Wim is bijgebleven. Het is begrijpelijk dat hij boos is op de fouten die gemaakt zijn tijdens de eerste veroordeling van Michael P., maar het neemt de kracht van het boek deels weg. Ooit heeft hij in een interview gezegd dat hij niet de boze vader wilde zijn, maar een bezorgde burger. Uit het nawoord komt dit niet geheel naar voren. Zijn spreekrecht daarentegen bezorgt kippenvel tot op het bot.

Anne: een kroniek van een zoektocht is een emotionele rollercoaster over de zoektocht naar de dood van Anne Faber. De rol van het Nederlandse rechtssysteem wordt onder de loep genomen waarbij interessante vragen worden gesteld.