emotioneel onderwerp, beetje oppervlakkige uitwerking

In Dichterbij dan ooit volgen we Mara die in haar eentje drie ingewikkelde tieners opvoedt, terwijl haar man aan de andere kant van de wereld waterputten slaat. Via de telefoon probeert Mara hem te ondersteunen door te doen alsof zij en de kinderen het wel redden zonder hem, maar ondertussen verwijt ze hem in stilte zijn afwezigheid. Dan komt het verdrietige bericht dat Liam is verongelukt. Mara moet zich in haar eentje een weg zien te banen door deze periode van rouw, financiële onzekerheid en heftige puberproblemen. Op het moment dat ze denkt het niet meer aan te kunnen, staat haar oude vriendin Ashlee voor de deur. Met veel wijsheid en geduld weet zij Mara en haar gezin op de been te houden.

Mara’s situatie is schrijnend en aangrijpend, maar weet niet altijd te raken. Aan de ene kant is het begrijpelijk dat ze haar man zijn grote droom laat najagen, maar om dat te doen alsof zij het thuis wel redden zonder hem is onbegrijpelijk. Daarnaast kan ik niet zo goed tegen personages die klagen over de situatie waarin ze zich bevinden zonder de moeite te doen er iets aan te veranderen.

Desondanks leest het verhaal vlot weg. Zelfs in de donkerste periode van haar leven blijft Mara vertrouwen op God. Dankzij nieuwe en oude vrienden die Hij op haar pad brengt, weet ze het verlies een plek te geven. Ook brengt het haar en haar kinderen nader tot elkaar. Dichterbij dan ooit.

TW: suïcide