Traag maar mooi

Het verhaal begint met een proloog van behoorlijke lengte waarin Nina vertelt over haar tweeëndertigste verjaardag; het begin van haar drieëndertigste levensjaar. Dit is het jaar waarin we Nina volgen. Het verhaal is opgedeeld in twee delen. Het eerste deel gaat over de ontmoeting met Max en de vliegende start van hun relatie. Het tweede deel gaat over zijn verdwijning en wat dat met haar doet. Daarnaast heeft Nina ook nog te maken met haar dementerende vader, ontkennende moeder, een asociale onderbuurman en twee beste vriendinnen die meer met zichzelf bezig zijn. Eigenlijk lijkt ze behoorlijk eenzaam.

Nina is een leuke vrouw, die het leven en relaties serieus neemt. Ze is een nadenker. Al deelt ze haar gedachten maar met weinig mensen. Zo praat ze met niemand die dichtbij haar staat over de ziekte van haar vader of de ontkenningsfase van haar moeder. Met Lola praat ze vooral over daten, verliefd worden en de leedvermaak-la. Met Katherine praat ze niet. Die vindt vooral haar eigen perfecte leven erg belangrijk en daar lijkt Nina niet in te passen. Haar opmerkingen kruipen onder je huid. Nina’s gedachten van feministische aard zijn erg herkenbaar. ''Waarom voelt een vleugje patriarchaat bij daten toch zo fijn? Want op zich walgde ik ervan. Maar het is net als bij kwalitatief goed zeezout, een klein snufje ervan kon de smaak van een date zo ontzettend goed doen uitkomen en was meestal niet te versmaden.''

Verder bevat het boek heel wat grappige scènes. Wanneer Nina’s ex Joe gaat trouwen en zij bruidsjonker mag zijn, moet ze van hem ook mee naar het vrijgezellenfeest van Lucy. Dat zit natuurlijk vol hilarische momenten, want eigenlijk past de sarcastische Nina met haar feministische opvattingen niet tussen het gezelschap.

De schrijfstijl van Dolly Alderton was helaas niet helemaal aan mij besteed. De hoofdstukken zijn erg lang, er gebeurt weinig en toch ook weer veel. De nadruk in dit boek ligt namelijk niet op de gebeurtenissen, maar op de ontwikkeling die Nina doormaakt. En het is juist die ontwikkeling die dit boek enorm sterk maakt. Daarom ben ik blij dat ik heb doorgezet.

Schimmen is een fijn en grappig verhaal met een sterke vrouwelijke hoofdpersoon over de imperfectie van relaties, het belang van communicatie en over de betekenis van liefde. Het duurde lang voordat het verhaal me pakte, maar uiteindelijk heb ik enorm genoten van dit boek.