Een prachtig verhaal waar je, na het lezen, nog even over na moet denken.

Elizabeth Musser neemt je mee naar de Provence in de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog, waar liefde, verraad, geloof en hoop allemaal door elkaar heen lopen.
We volgen drie hoofdpersonages: Isabelle, die met lef en toewijding Joodse kinderen probeert te redden, René, haar jonge neef die al veel te veel heeft meegemaakt maar toch vecht voor vrijheid, en Peter, een Amerikaanse legerpredikant die niet alleen anderen probeert te helpen, maar ook zelf met diepe wonden uit het verleden worstelt. Ik vond het mooi hoe hun drie verhalen steeds samenkomen en elkaar versterken.

Wat mij vooral raakte, was de balans tussen de rauwe werkelijkheid van oorlog en de sprankjes hoop die er toch steeds doorheen sijpelen. Isabelle’s vastberadenheid vond ik bewonderenswaardig, René’s ontwikkeling ontroerend en Peter’s rol als pastor ontzettend indrukwekkend. En dan is er nog Delphine, het Joodse meisje dat ondanks alles haar vertrouwen in God behoudt – zij gaf voor mij echt een extra laag aan dit verhaal.

Musser schrijft beeldend en meeslepend, en de afwisseling tussen de verschillende perspectieven houdt de spanning en emotie constant hoog. Ik vond het heel mooi dat thema’s als zelfvergeving en vertrouwen in God zo natuurlijk verweven zijn in het verhaal.
Dit boek was voor mij een intense maar ook hoopvolle leeservaring. Ik geef het een 3,5 à 4 sterren – het is niet alleen een historische roman, maar ook een verhaal waar je nog even over na moet denken.