Wat een geweldig einde!

Opnieuw weet schrijfster Feeney je in dit boek totaal op het verkeerde been te zetten, zoals zij dat ook in haar vorige boeken zo knap deed.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Daisy Darkers is een jonge vrouw die geboren is met een gebroken hart. Zij heeft een hartaandoening waardoor zij al ter wereld komt met een hartstilstand. Toch weten ze haar te redden. Maar omdat zij zo zwak is wordt zij weggestopt en mag zij bijna niets. Daisy heeft het gevoel dat niemand van haar houdt alleen haar oma Nana.

Tijdens de 80ste verjaardag van Nana komt de hele familie bij elkaar in een bijzonder huis op een klein getijden eiland. Zodra het vloed wordt kun je daar acht uur lang niet weg. Gezellig wordt deze verjaardag echter niet als oma om precies middernacht aangetroffen wordt onder aan de trap. En daar blijft het niet bij… elk volgend uur valt er een nieuw slachtoffer.

Dit is wat je noemt een sterk opgebouwde psychologisch thriller. Het is niet gruwelijk maar wel blijf je je het hele boek afvragen wie van de familie nou eigenlijk achter al die mysterieuze gebeurtenissen zit. Of is het misschien toch iemand van buiten de familie?

Feeney heeft een heerlijk vlotte schrijfstijl, al moet ik toegeven dat het verhaal af en toe een beetje traag voortkabbelt. Maar misschien lag dat ook aan mij, omdat ik gewoon zo nieuwsgierig was naar de ware toedracht en waarom het gezin altijd zo koeltjes deed tegen Daisy, het 'ondergeschoven kindje'.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van hoofdpersonage Daisy, waardoor je echt helemaal in haar wereld wordt gezogen. Ze neemt je mee door alles wat er in huis gebeurt, maar ook terug naar talloze flashbacks uit haar jeugd.

En dan, uiteindelijk, weet de schrijfster met een ongelooflijk verrassende plotwending te komen bij een punt waar je even sprakeloos bent. Dit had ik echt nooit zien aankomen en ik was er gewoon even stil van!