Een nachtmerrie

“ De donor “ geschreven door Marion Hartog Van Banda.

Bij het lezen van de proloog lopen de rillingen al over je rug
en dat wordt er niet echt beter op tijdens het lezen.
Eindelijk schoolvakantie voor de leerkrach Frans Ilse Reijnhoud.
Haar relatie is net uit en zij verheugd zich erop om haar nieuwe appartementje grondig op te knappen en het haar eigen te maken.
Dan staan er opeens twee agenten op de stoep met de trieste mededeling dat haar jongere zusje Vera, die au pair werkt bij een familie in Frankrijk vermist wordt. De ouders en het dochtertje zijn vermoord aangetroffen maar van Vera geen spoor.
Ilse dol op haar zusje, aarzelt geen moment, stapt in de auto en rijdt in haar eentje naar Frankrijk om haar zus te zoeken.
Dan komt ze terecht in de ergste nachtmerrie van haar leven.
Niets is het wat het zou moeten zijn en zij doet schokkende ontdekkingen. Haar komst is niet onopgemerkt gebleven en ook Ilse moet vrezen voor haar leven.
Deze rollercoaster is nog niet te einde en er gebeuren verschrikkelijke dingen die het daglicht niet kunnen verdragen en waar meer mensen bij betrokken zijn dan gedacht.
Als lezer zit je op het puntje van je stoel en valt van de ene verbazing in de anderen met een aantal verrassende plotwendingen.
Het verhaal wordt vertelt vanuit het perspectief van Ilse waardoor je een goed beeld van haar krijgt met al haar emoties en gevoelens van onmacht waar ze mee te maken krijgt.
Deze psychologische thriller zit goed in elkaar, alles klopt en leest als een sneltrein.
Het is een heftig thema waar het in dit boek om draait en ik hoop dat het in het echt niet gauw zal gebeuren.

Dit is voor mij het eerste maar zeker niet het laatste boek dat ik van deze auteur heb gelezen.