Een liefdevol verhaal

“ Verloren kinderen “ geschreven door Dieter Declercq.
De cover met de twee kinderen raakt je direct en je wilt hier meer van weten.

Als Paul in de grote tuin van zijn ouderlijk huis verscholen tussen veel groen en struiken een oude bunker vindt uit de eerste wereldoorlog is zijn verbazing groot. Hij gaat deze voorzichtig binnen en merkt dat deze nog helemaal intact is.
In zijn hoofd heeft hij een plan wat hij samen met twee van zijn beste vrienden wil realiseren. Een belangrijk punt hierin is geheimhouding en vertrouwen.
Als dan in negentien tweeënveertig de tweede wereldoorlog uitbreekt en er verschrikkelijke dingen gebeuren brengt hij zijn plan tot uitvoering.
Een grote groep kinderen en hun begeleiders uit het weeshuis vinden onderdak in de bunker.
Wat we dan lezen is een prachtig verhaal en haast ongelooflijk over deze groep kinderen.
Hoe ze leven, hoe ze plezier hebben en niet te vergeten de groepsdynamiek. Het vertrouwen in elkaar, de discipline en respect en niet te vergeten de menselijke eigenschappen die aan bod komen.
Een verhaal wat je raakt en niet zo snel weer loslaat mede het feit dat het allemaal zo levensecht beschreven is.
Je gaat nadenken wat zou ik zelf doen in zo’n situatie en je krijgt grote sympathie voor de kinderen.
Het einde is ontroerend mooi en zo puur en je zou gewoon willen weten hoe het is afgelopen met deze kinderen.