Lezersrecensie
Levensecht verhaal
“ De zilveren bloem “ geschreven door Petra Zegveld.
Op de cover staat een bloem gemaakt van zilverpapier en je ziet dat deze best wel oud is.
De achtenveertig jarige hoofdpersoon Katja, docent kunstgeschiedenis heeft het moeilijk met zichzelf en haar leven.
Voor de buitenwereld lijkt er niets aan de hand maar niets is minder waar. Steeds lopen haar relaties stuk en zij vraagt zich steeds af waarom. De vervulling van haar grote kinderwens blijkt steeds verder weg te zijn.
Ook de zorg voor haar tweelingbroer Bram met het syndroom van Down en haar dementerende moeder valt haar zwaar.
Zij doet dit met veel liefde en aandacht maar het gemis blijft aan haar knagen en mist een schouder om even bij uit te huilen en haar zorgen te delen.
Op aandrang van haar hartsvriendinnen gaat ze daten en al gauw komt ze terecht bij haar jeugdliefde Mauro.
Zij fantaseert hoe het met hem zal zijn, is hij getrouwd, heeft hij kinderen, waar woont hij ?. Als dan na een tijdje antwoord komt is zij helemaal in de wolken.
Wat er dan staat te gebeuren en de weg er naar toe is heel mooi om te lezen .
Heden en verleden wisselen elkaar af, het zijn korte hoofdstukken met verschillende verhaallijnen.
Katja als hoofdpersoon leer je echt goed kennen en er spelen een aantal actuele thema’s in het boek zoals, dementie, rouw, liefde en relaties.
Dit alles heel levensecht beschreven, een verhaal over echte mensen met alles wat bij het leven hoort.
Een verhaal wat je doet nadenken en raakt.
Op de cover staat een bloem gemaakt van zilverpapier en je ziet dat deze best wel oud is.
De achtenveertig jarige hoofdpersoon Katja, docent kunstgeschiedenis heeft het moeilijk met zichzelf en haar leven.
Voor de buitenwereld lijkt er niets aan de hand maar niets is minder waar. Steeds lopen haar relaties stuk en zij vraagt zich steeds af waarom. De vervulling van haar grote kinderwens blijkt steeds verder weg te zijn.
Ook de zorg voor haar tweelingbroer Bram met het syndroom van Down en haar dementerende moeder valt haar zwaar.
Zij doet dit met veel liefde en aandacht maar het gemis blijft aan haar knagen en mist een schouder om even bij uit te huilen en haar zorgen te delen.
Op aandrang van haar hartsvriendinnen gaat ze daten en al gauw komt ze terecht bij haar jeugdliefde Mauro.
Zij fantaseert hoe het met hem zal zijn, is hij getrouwd, heeft hij kinderen, waar woont hij ?. Als dan na een tijdje antwoord komt is zij helemaal in de wolken.
Wat er dan staat te gebeuren en de weg er naar toe is heel mooi om te lezen .
Heden en verleden wisselen elkaar af, het zijn korte hoofdstukken met verschillende verhaallijnen.
Katja als hoofdpersoon leer je echt goed kennen en er spelen een aantal actuele thema’s in het boek zoals, dementie, rouw, liefde en relaties.
Dit alles heel levensecht beschreven, een verhaal over echte mensen met alles wat bij het leven hoort.
Een verhaal wat je doet nadenken en raakt.
1
Reageer op deze recensie
