Hartverwarmend

“ Frances “ geschreven door Aster Borg.

De mooie cover is sober van kleur en geeft een blik vanuit een boot op het Vrijheidsbeeld van New York.
Dit is het tweede deel van de serie “ Waar de mist niet kan komen “
Een prachtig verhaal over familiegeheimen en de pijn die dat met zich meebrengt.
Als Lily via de dagboeken van haar moeder Frances ontdekt dat zij nooit eerlijk is geweest over haar geboorte komt alles in haar in opstand. Kost wat het kost wil zij de waarheid achterhalen.
Zij stapt met de dagboeken in haar hand naar Europa om haar roots te vinden en zo de geheimen van haar moeder te ontdekken.
We lezen met Lily mee in de dagboeken van Frances en komen zo steeds meer over haar te weten en ook het hoe en waarom van haar handelen.
Een scala van emoties overvallen Lily en steeds komt ze weer uit bij de grote vraag : Wie ben ik echt, bij wie hoor ik en wie zijn mijn echte ouders. Zij is regelmatig heel boos en teleurgesteld in Francis en dan weer voelt ze liefde voor haar moeder.
Het boek heeft een goede opbouw en je leest met zowel Frances als met Lily mee. Als lezer voel je ook de strijd en het verdriet van beide. Alle menselijke trekjes en emoties komen voorbij in het boek en laten je niet snel los.
Het leest zeer aangenaam en snel, je wilt meer weten hoe het gaat aflopen
Wij lezen ook over de oudere Lily die haar leven voorbij ziet komen en geniet van de kleine dingen van het leven die nog op haar pad komen.
En dan komt voor mij de hamvraag, hoe lang duurt het nog voordat het derde en laatste deel komt om ons als lezer niet langer in onzekerheid te laten.
Een prachtig staaltje vakmanschap van deze auteur Aster Borg.