Pluk een roos

Zou jij je identiteit kunnen opgeven om niet vermoord te worden? Ruby, een jonge vrouw, wordt ontvoerd en zoekt een manier om in leven te blijven. Haar enige optie dwingt Ruby haar identiteit op te geven en een andere te adopteren. Is ze bereidt het laatste puzzelstukje te worden dat haar ontvoerder mist? Als ze erin slaagt vergroot de kans dat ze blijft leven. In zo een eenzame, koude, donkere kelder heb je tijd, veel tijd…

Pluk een roos van M.J. Arlidge is het derde boek in de serie over Helen Grace. Momenteel zijn er elf boeken waarin de intrigerende inspecteur de hoofdrol vertolkt. Naast zijn boeken heeft Arlidge nog enkele films en series geschreven.
‘Wat als je ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt?’, Arlidge vat zijn boek fantastisch samen in één zin. Ruby wordt van de ene op de andere dag ontvoerd en zit opgesloten in een kille, koude kelder. Ze lijkt vrijwillig te zijn vertrokken, ze heeft namelijk nog getweet. Iemand die kan tweeten en antwoorden op berichtjes van familie en vrienden is toch niet ontvoerd, dat kan toch niet. Het noodlot lijkt toe te slaan wanneer Helen het lichaam van Pippa, een andere jonge vrouw vindt. De gelijkenis tussen Ruby en Pippa is niet te ontkennen. Helen zal tegen de klok moeten werken om ervoor te zorgen dat Ruby heelhuids teruggevonden wordt. Ze denkt bovendien dat ze weer te maken heeft met een seriemoordenaar, iets in haar zegt dat Pippa niet enigste lichaam is dat ze zullen terugvinden…
Pluk een roos leest heel vlot door de korte hoofdstukken wat typisch is aan Arlidges schrijfstijl. Hierdoor wil je het boek niet wegleggen en is er altijd actie. Het vertelperspectief verandert bovendien na een paar hoofdstukken. Er zijn steeds enkele hoofdstukken vanuit het perspectief van Helen, nadien verandert het naar iemand uit Helens korps, de ontvoerder of Ruby. Je wilt steeds blijven lezen om nog eens het standpunt van de ontvoerder of het slachtoffer te lezen. Ik vind het aangenaam dat er variatie is.
Het boek is een misdaadthriller waarin Helens korps een seriemoordenaar zoekt. Doorheen het boek spookte er één vraag in mijn hoofd, zal Helen de jonge vrouw kunnen redden. Ik heb tot de allerlaatste pagina’s moeten wachten om het antwoord te weten. Arlidge weet steeds weer opnieuw de aandacht van zijn publiek te nemen. In dit verhaal denkt de familie van het slachtoffer dat ze vrijwillig is weggegaan. Ze is namelijk heel actief op twitter, antwoordt op sms’jes van haar familie en vrienden, …
Arlidge zorgt er ook voor dat zijn personages zelf problemen hebben. Enkele voorbeelden hiervan zijn: de erge jeugd dat de moordenaar heeft doorstaan, Helens baas dat bedrogen wordt en gaat scheiden, Helen dat met zichzelf in de knoop ligt en dat haar neefje zoekt, … De problemen maken de personages menselijker, net zoals in de echte wereld is niet alles altijd rozengeur en maneschijn. Deze thema’s zijn natuurlijk veel kleiner dan het belangrijke thema, het moordonderzoek.
Het verhaal speelt zich af in het jaar 2016. Dit is ook het meest realistische, het korps kan technologische hulpmiddelen gebruiken om de seriemoordenaar op te zoeken. Het verhaal speelt zich af in Southampton, net zoals de andere boeken over Helen Grace. Op zich is er niks mis met deze setting, het is een stad dat lijdt onder het druggebruik en conflicten. Ik vind het gewoon spijtig dat elk boek zich in Southampton afspeelt. Het zou fijn zijn als de ruimte eens wordt aangepast, Helen dat verhuist naar een ander deel van Engeland.

Het boek is een echte aanrader, het leest erg vlot door de korte hoofdstukken en het verwisselend vertelperspectief. De personages komen menselijker over doordat ze het zelfs soms moeilijk hebben. Je kan je hierdoor beter aan het boek koppelen. Het zou wel een verademing zijn als Helen eens ergens anders een moord zou oplossen, niet steeds in Southampton. M.J. Arlidge is een fantastische schrijver dat je steeds weet te verrassen. Ondanks dat Helen steeds een seriemoordenaar zoekt, zijn de verhalen nooit voorspellend. Arlidge weet keer op keer zijn publiek te verbazen. Het is dus niet verwonderlijk dat ik na de examens het vierde boek zeker en vast ga lezen.