Nooit weggegaan

Als Lissa haar moeder komt te overlijden loopt ze zoveel ze kan om haar emoties in de hand te houden. Totdat het lopen een wending krijgt door een wel heel bijzondere metgezel die haar er keer op keer toe dwingt herinneringen naar boven te halen. Maar waarom? Om opnieuw met pijn geconfronteerd te worden? Of om te vinden wat stiekem nooit weg was…

“Elke dag kijkt ze het verleden in het gezicht en duwt het dan weg uit het heden.”( p. 30)

De 366ste dag is een boek met zoveel bezieling dat dit al voelbaar is als het boek in je handen gelegd wordt. De illustraties zijn prachtig en lijken subliem samen te smelten met het verhaal. Waar De 366ste dag begon als een verhaal voor een poëzie-en-muziek-avond, groeide dit project uit tot wat nu dit boek is, samen met een dichtbundel en een cd. Een waar cadeau voor iedereen.

Het hoofdpersonage, Lissa, is net als jij en ik. Werkelijk iedereen zou haar kunnen zijn. Ze heeft geen opsmuk, blinkt niet uit. Ze heeft haar moeder verloren en doet haar best haar weg te vinden. Dit doet ze lopend, al weet ze zelf soms niet waarheen.
Voor haar geldt dat iedereen zich in haar zou kunnen herkennen gezien vrijwel iedereen met verlies te maken heeft, of heeft gekregen. En in dit verlies kiest ieder zijn of haar eigen pad, net als Lissa.
Wat het voor dit verhaal heel bijzonder maakt is de ontwikkeling die Lissa met elke stap neemt. Hierbij komen vele emoties voorbij, maar de lezer loopt in alles met haar mee. Dit, om vervolgens bij het einde en het begin aan te komen. Te ontwaken en de wereld weer in te kunnen ademen.

Prachtig vormgegeven en ondersteund door bijzonder mooie illustraties wordt in De 366ste dag een thema besproken die iedereen raakt. Verlies en loslaten, maar meer nog vinden en het gevoel van vrijheid wat hierbij mag horen. Op een wat sprookjesachtige manier wordt er in een haast onwerkelijke setting de realiteit beschreven waardoor deze pas echt binnenkomt.

Doom schrijft De 366ste dag simpel maar fantasierijk. In dit geval dé sleutel tot het raken van snaren om de melodie van het gevoel te kunnen bespelen. Want juist door haar schrijven geraak je uit je hoofd maar kom je in contact met je hart, met je gevoel. Het fantasierijke uit zich met name in de setting van sfeer, die een dromerig randje heeft en veel weg heeft van een sprookjesvertelling.

Voor iedereen. 5 sterren.