Racegirlpower

Het renpaard dat niet wilde racen, is geschreven door journaliste, BBC-sportverslaggever en schrijver van (kinder-)boeken Clare Balding. Haar boek Mijn dieren en andere familieleden won vele prijzen, dus dat haar schrijfcarrière hierna niet ten einde was, verbaasde niemand. Ook het thema bevreemdt niemand, want Balding is een paardenrace-liefhebber in hart en nieren. Ooit was ze zelf een getalenteerde amateurjockey en haar hele familie racet of verzamelt paarden. Of haar liefde voor het rennende paard ook in kinderproza goed tot haar recht komt? We gaan het zien.    

Het boek is prachtig uitgegeven. Een uitnodigend geel omslag lacht de jonge lezer tegemoet. De illustraties van Tony Ross zijn oogstrelend ontwapenend. Ross is dan ook geen beginneling en dat is te zien. Tientallen vrolijke en verhelderende tekeningen en schetsen onderstrepen dit grappige edoch ontroerende verhaal. Dit boek is een schoolvoorbeeld van hoe auteur en illustrator gezamenlijk een pareltje voortbrengen.    

Charlie Bass is een ondernemende jongedame die ontzettend van beesten houdt. Dat komt goed uit want ze woont op een boerderij. Eigenlijk heet ze Charlotte, maar zelfs haar vader vond die naam te deftig en noemde zijn kleine meid Charlie. En die naam past perfect bij haar.    

Charlie kan heel goed paardrijden… nou ja, koe-rijden, want ze woont op een koeienboerderij. Haar vriendin Polly zegt dat je als je op een koe kunt rijden, je zeker op een pony kan rijden. Charlie hoopt maar dat dit waar is, want racen is wat ze wil. Niet voor de lol, nee, Charlie wil een grote prijs winnen in de legendarische Derby, zodat ze met het geld de boerderij van haar vader kan redden. Het is een waterdicht plan (in ieder geval beter dan het kippetjes-dansplan van haar grote broers). Nou ja, het is bijna waterdicht want het paard dat ze koopt, wil niet racen… Als dat maar goed komt.    

Alles aan dit boek is vlot, spannend en ontroerend echt. Niet alleen de karakters van de mensen zijn goed uitgewerkt, ook de dieren komen uitgebreid aan bod. En het originele is dat Balding die dierenkarakters laat ontwikkelen. Vriendschappen tussen mens en dier, maar ook tussen paard en pony zijn op natuurlijke wijze in het verhaal verweven. Als Charlie op de paardenveiling per ongeluk op Burning Rocket biedt (dit is het paard dat niet wil lopen, laat staan racen), krijgen ze de pony Percy er gratis bij. De beesten kunnen niet zonder elkaar. Natuurlijk ligt hier de sleutel van het avontuur. Liefde voor dieren spat van het papier. Hier is duidelijk een kenner aan het woord.    

Stoer detail is het doorschemerende feminisme. De jonge lezer krijgt tussen de regels door een dot zelfvertrouwen voorgeschoteld. Vrouwen kunnen alles is de boodschap, dus werk er hard voor. Er wordt de laatste tijd vaak gewezen op het ontbreken van stoere meiden-personages in de meeste kinderboeken. Dit boek doorbreekt dat, zonder vervelend vingertje. Juist het vanzelfsprekende is de grote kracht. Is het dan geen boek voor jongens? Natuurlijk wel, mits ze stoer genoeg zijn…    

Achter in het boek staan nog een heleboel paardenfeitjes en tips hoe je een goede band met je pony kunt krijgen. Kortom: dit boek is een must voor ieder kind dat van paarden houdt.