Een smakelijk bijtgraag avontuur

Bestsellerauteur Myrthe van der Meer is met name bekend van haar boeken PAAZ en UP waarin de hoofdpersoon Emma wordt opgenomen op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis, de Paaz. Met haar ‘gewone’ roman Kalf bewijst Van der Meer dat ze van meer markten thuis is en dit boek werd destijds – net als de andere twee – zeer goed ontvangen. Het was voor menigeen geen verrassing dat de begenadigd illustrator een kinderboek wilde schrijven met daarin het thema depressie verwerkt. Als geen ander kan zij dit zware thema voor kinderen inzichtelijk maken. Pien en de spoken zal voor altijd een standaardwerk zijn voor kinderen die (noodgedwongen moeten) leren omgaan met depressie in hun nabije omgeving.  

Het ‘kinderdebuut’ Pien en de spoken heeft dezelfde duidelijke signatuur meegekregen die ook PAAZ en UP kenmerken: eerlijk, integer, rauw en vol met humor wordt het zware leven met een depressie beschreven. Hierdoor is Pien en de spoken meer dan de moeite waard. Maar kan prinses Pien ook de held zijn in een ‘gewoon’ verhaal of valt het avontuur dan als een kaartenhuis in elkaar? Gelukkig niet. Van der Meer heeft genoeg in huis om ook Pien en de weerwolf tot een gezellig en uniek kinderboek te maken.  

Prinses Pien heeft een oma. Ze is niet de lieve oma die je zou wensen. Oma is een chagrijnige mopper-oma. Het is nooit goed. Oma verveelt zich en heeft zin om eens flink haar tanden ergens in te zetten. Het maakt haar niet uit wat. Lekkere lakeienbillen of toch bloedworst? Pien begrijpt meteen dat ze voor oma mooie scherpe hoektanden moet gaan zoeken. Samen met Pony gaat ze op zoek naar een geschikt stel tanden. Oma houdt toch zeker wel van krokodillentanden of van een vleermuizengebit? Maar dan heeft Pien niet met oma gerekend. Die kan behoorlijk mopperen en geen setje met tanden is haar scherp genoeg. Komt het allemaal toch nog goed en gaat oma toch weer op avontuur?  

Pien en de weerwolf is een amusant verhaal. Misschien is de taal niet helemaal genoeg gepolijst en zijn er kinderboeken waar de illustraties meer gelaagd zijn, maar dit boek is zondermeer een heerlijk voorleesboek. Het heeft avontuur, fantasievolle tekeningen, leuke woordgrappen en vooral kan de voorlezer er een diepere betekenis aan meegeven. Mensen zijn niet altijd vrolijk en aardig. Oordeel niet meteen, maar probeer te helpen en te begrijpen. Van de juiste aandacht leven mensen op.  

Met dit tweede verhaal over prinses Pien heeft Van der Meer andermaal bewezen dat zij niet alleen de ongeslagen koningin is als het gaat om integere boeken over depressie, maar dat zij vooral een heel begenadigd schrijfster is. Doordat er een hart klopt in iedere pagina van dit boek, komt het verhaal van de ondernemende Pien tot leven.  

Als kinderboekenschrijfster staat Van der Meer nu voor altijd op de kaart.