Mislukte Rapunzelvertelling

Torenhoog maar mijlenver is het debuut van de Vlaamse auteur Steven Vanmarcke. Het boek is uitgegeven bij uitgeverij Elikser, die het meest bekend is van de Friese vertaling van Tolkiens’ In de ban van de Ring.  

Torenhoog maar mijlenver is het verhaal van de jongen Erik die samen met de rat Arthur opgesloten zit in een toren. Erik is door zijn jarenlange opsluiting behoorlijk depressief, en ziet het leven niet meer zitten. De jongen wenst niet veel in het leven, hij wil gewoon gelukkig zijn en worden herenigd met zijn ouders. Vanuit zijn torenkamer (twee en een halve meter breed, drie meter lang en twee meter hoog) kan hij naar buiten kijken en beleeft hij spannende toernooien en ziet hij hoe het leven zich onder hem gewoon verder gaat. Dan belandt Erik in de kerkers waar hij de oude Frollo ontmoet. Van Frollo  hoort hij dat zijn vader is overleden, maar wel een echte held was. Uiteindelijk weet hij te ontsnappen en maakt hij nieuwe vrienden. Maar zal hij zijn moeder ooit weerzien?  

De titel lijkt verdacht veel op het boek van Tonke Dragt: Torenhoog en mijlen breed en de opzet heeft veel weg van het sprookje Rapunzel. Maar Rapunzel gaat met name over het avontuur van het ontsnappen en dit verhaal gaat over de treurnis van het binnen-zitten. Erik is een jongen zonder dromen of doel, maar vraagt zich contant af wat voor zin het leven eigenlijk heeft. Hij wil graag terug naar zijn vader en moeder, een leuk huisje vinden en het liefst nog een ‘ratinneke’ voor zijn jongensrat. Ondertussen lijkt het kapotgaan en de reparatie van de stoel zijn grootste avontuur.  

Wat vooral bevreemdend werkt, is dat Erik vanuit zijn toren woordelijk kan verstaan wat er beneden wordt gezegd en zelfs gelaatsuitdrukkingen kan waarnemen, maar dat niemand hem in al die jaren uit het raam ziet kijken en hem vervolgens redt. Blijkbaar kan niemand hem horen omdat er een raam (…) in de torenkamer zit.  

De schrijfstijl van Vanmarcke werkt niet echt uitnodigend en lijkt niet speciaal op de jongere doelgroep gericht. Het verhaal gaat voornamelijk over de interne frustraties van de jongen en lijkt ongeschikt voor de jonge lezer. Wat nogal verveelt is dat veel hoofdstukken beginnen met informatie over de stand van de zon, zonder dat dit relevant is voor het verloop van het verhaal. Het is hierdoor allemaal veel te statisch voor een avontuurlijk kinderboek. Het omslagontwerp van Evelien Veenstra is wel zeer geslaagd. Het uitzicht van Erik vanuit de toren heeft ze levendig uitgebeeld.  

Het debuut van Vanmarcke kan niet echt sprankelend worden genoemd. Het mist richting en het is niet duidelijk voor welke doelgroep het is bedoeld. Voor jeugdige lezers ontbreekt het avontuur en voor de meer volwassen lezer ontbreekt de diepgang in de plot.