Menselijk en poetisch

De acht bergen was een slow-read voor mij. Per definitie geen page-turner, het gaat over een redelijk normale familie met een redelijk normaal enig kind en een redelijk normale vriend van dat kind. Alles is normaal. Ze gaan op vakantie in de bergen, en het verhaal volgt het normale leven van de normale protagonist... Bruno? Oh nee Pietro. Er valt niet zo veel te spoilen want het werk is 'literair' maar ik hou het bij de bovenstaande opzet. Het is mooi, elegant geschreven maar ook wel echt een beetje saai in plot. Toch tranen gelaten toch mijn vader nog maar eens opgebeld en toch leeft het nog na in mijn hoofd.

Het is dus goed maar ook saai, ik weet eigenlijk ook niet waarom. Het heeft me ontroerd maar ook verveeld, een beetje als het dagelijks leven ook is. Zeker het lezen waard!