Regenboogfictie met weinig pastel

De onsterfelijken is een Amerikaans boek door en door. Alle hoofdpersonages bevinden zich in de extremen van de samenleving. Extreem slim, extreem extravagant, extreem artistiek en extreem behoedzaam (in willekeurige volgorde). Het verhaal verliest voor mij veel gronding in deze extremen. De gedragingen van de karakters worden veelal bepaald om het plot te dienen maar zijn daardoor ook niet realistisch.

Stiekem draagt de overkoepelende vraag ook niet veel bij aan het narratief wat uiteindelijk een familiesaga betreft. Er zit een mooi verhaal hier verstopt maar het "verkooppunt" (Wat zou je doen als je weet wanneer je dood zou gaan?) is niet waar je voor blijft lezen. Ik heb er in ieder geval van genoten van de personages en het verloop maar het kietelt niet veel verdere evaluatie na het lezen van de laatste pagina.