Donkere wolken vol confetti

Abby wil gewoon gelukkig zijn. Maar dat is knap lastig met strenge ouders, een zus die een schoolvoorbeeld is en een relatie die niet lekker loopt. Abby ervaart dat het lastig is om gelukkig te zijn in je relatie wanneer je moet dealen met gaslighting, manipulatie en misbruik. Joan wil gewoon zorgeloos zijn. De laatste keer dat ze dat was kan ze niet herinneren. Ze zorgt voor haar 4 jarige broertje en haar depressieve moeder, is eindexamenleerling en heeft 3 baantjes. Ze is ontzettend moe en dan hangt er ook nog een groot geheim boven haar hoofd.
Abby en Joan hebben het allebei op hun eigen manier heel erg zwaar. Het is verdrietig om over hun problemen te lezen.

‘Wat is er toch mis met mij? Waarom kan ik niet gewoon doen wat iedereen van me verwacht? Waarom kan ik niet goed luisteren naar mensen?’

Dit is het derde boek dat ik lees van deze auteur en iedere keer weet ze mij te verrassen hoe goed zij is met het inbrengen van problematieken waar helaas veel tieners - jongvolwassenen mee moeten dealen . Het is heel goed dat ze dit doet, want ik geloof zeker dat dit herkenning biedt voor jonge lezers én het is goed om dit soort onderwerpen met een groter publiek te delen zodat er meer over gesproken kan worden.

Ik moest soms wel even ‘oh ik ben nu een tiener’ bril opzetten als ik iets een tikkeltje ongeloofwaardig of beetje aanstellerig vond (sorry pubers!) maar toen ik die bril eenmaal ophad, kon ik mij wat meer inleven in het verhaal en de gevoelens van de hoofdpersonen. Ondanks de zware onderwerpen sijpelt met momenten de humor die de auteur bezit ook door het verhaal heen, maar ik vond zelf dat de nadruk wel echt ligt op de levens van Abby en Joan en die gaan nou eenmaal niet over rozen en het is oké dat daar de nadruk op ligt.

‘Het is als een leven met een drol in een vrolijk doosje: van buiten lijkt het heel wat, maar als je verder kijkt is er alleen maar shit.’

Het verhaal leest enorm vlot weg en doordat de auteur afwisselend schrijft vanuit Abby en Joan, denk je al gauw, oké nog één hoofdstuk dan. Dit resulteerde er dus in dat ik dit boek binnen 24 uur uit had. Ik vond Ayana, een vriendin van Abby, een heel fijn personage in dit verhaal. Zij is wat we nu noemen een echte vriendin.

Monica, je hebt een ontzettend mooi boek geschreven! Ik vind het een enorme aanrader voor jeugdige lezers maar zeker ook voor volwassenen, die soms een boek lezen door de ogen van een jongere. Én ik vond de verweving van de titel in het verhaal echt heel erg mooi.

‘Het enige wat je doet is klagen over de regen, terwijl ik al lang een paraplu boven je hoofd vasthou.’