Rustig, warm, traag, sereen en kalm.

Dit boek heb ik mogen lezen via de Hebban leesclub waardoor het meer was dan lezen alleen. Het verhaal speelt zich af in een brievenwinkel in een stille wijk van Seoul waar mensen ook deel kunnen nemen aan een penvriendendienst door anoniem een handgeschreven brief te schrijven aan een onbekende ontvanger waarna je zelf ook een brief mag pakken die iemand anders heeft geschreven. Soms ontstaat er een briefwisseling. Het geeft mensen de ruimte om hun hart op papier te delen in een ongedwongen sfeer. Op een rustige manier worden diverse ontmoetingen in en om de brievenwinkel omschreven o.a. vanuit de hoofdpersoon Hyoyeong die er gaat werken. Min of meer een vlucht vanuit haar ouderlijk huis. Hyoyeong heeft een observerend karakter, is perfectionistisch en bescheiden. Dit boek weet me te boeien ondanks dat er geen vaart in zit en spanning mist. Het stukje vriendschap en de liefde die daaruit ontstaat is vanaf het begin voorspelbaar. Het verhaal wakkert een nieuwsgierigheid aan naar wat al deze mensen te vertellen hebben. Daar ligt de nadruk op. Een rode draad in het boek is de moeizame relatie tussen Hyoyeong en haar zus hyomin.

Lastig is wel de moeilijke, soms op elkaar lijkende, Koreaanse namen van personen, steden en gebouwen waardoor ik veel terug moest bladeren waar overigens aan het begin heel handig een lijst met namen staat met een korte omschrijving. Helaas zitten er storende fouten in het boek alsof dit tijdens het redigeren vergeten is aan te passen.

Vragen die voorbijkomen stel ik ook aan mezelf. Idem dito de quotes die ik soms op mezelf betrek. Dan is het juist fijn dat het een traag verloop heeft, zodat je tussen het lezen door even kan mijmeren over jezelf. Je loopt als het ware een jaar een stukje mee door alle seizoenen in de brievenwinkel met verschillende mensen die hierbij betrokken zijn.

Het therapeutisch effect (healing fiction) ervaarde ik vooral doordat alle zintuigen uitgebreid omschreven en geprikkeld worden: Horen, zien, ruiken, proeven en voelen.
Daarnaast staan er veel mooie zinnen in het boek waar je over na kan denken. Natuurlijk worden er meerdere brieven gedeeld, de ene raakt meer dan de andere zoals dat gaat met verschillende mensen. Een mooie bijpassende zin hierbij is bijvoorbeeld: ‘Zoals de stem van ieder mens verschilt, zo denk ik ook dat de stem van elke pen verschilt’. Brieven brengen troost.
Verschillende talenten als fotografie, tekenen, schrijven, luisteren, zingen en voorlezen krijgen een plaats. Er komen repetitieve werkzaamheden in voor die helend kunnen werken.

‘Rustig, warm en traag’ zijn kernwoorden uit het boek evenals ‘sereen’ en ‘kalm’ dat een goede omschrijving geeft van de brievenwinkel zelf en hoe je er doorheen leest.
Het eind vond ik qua idee origineel en bracht plotseling vaart in het verhaal. De epiloog vond ik zwak uitgevoerd. Daarin had ik meer opbouw gewenst in de verhaallijn zelf.

Het verhaal bracht mij een stukje nostalgie in de tijd van nu.