Een klein kaarsje van hoop voor de wereld van toen en nu.

“Een aangrijpend ooggetuigenverslag van de holocaust,’ staat er op de omslag en dat dekt in 1 zin de zware lading van dit boek. Een vertellend verslag waarvan de inhoud zo schrijnend is, dat je niet anders kan dan dit als een verslag te verwoorden. Soms haast zonder emotie erbij opgeschreven en zo las ik het boek ook, anders kom je er niet eens doorheen. En toch komt het diep binnen. Op de achterkant van de omslag staan de woorden ‘rauw en zonder opsmuk’. Dat is het precies.

Dit boek opende mijn ogen voor de problematiek die ook vandaag de dag actueel is. In het tweede hoofdstuk wordt hiervan meteen de kern uitgelegd en maakte mij wakker. Daar staat: “Dictatoren en soortgelijke leiders maken vaak gebruik van hun status en macht door hun volk wijs te maken dat ze worden aangevallen door ‘anderen’- en die ‘anderen’ kunnen elke groep mensen zijn die er anders uit zien, zich anders gedragen of in andere dingen geloven. Alles zou zo mooi kunnen zijn, lijken ze altijd te zeggen, als ‘zij’ niet alles zouden verpesten.”

Hoop houdt hem overeind.
Als een klein kostbaar blikje paardenvlees, verstopt onder zijn jasje, waarvan hij niet eens wist hoe hij het open moest krijgen, ‘een klein kaarsje van hoop’ wordt.
‘Je kunt moeilijk de hoop opgeven als je bezig bent een ander over te halen vol te houden.’
‘Wees dapper en hou vol. Geef niet op. Nu meer dan ooit. Het zal nu gauw voorbij zijn. En dus hield ik vol, al wist ik niet wat dit betekende.’

In het nawoord staat: “Als u bent geraakt door ‘De staljongen van Auschwitz”, zouden we het op prijs stellen als u er een review over zou kunnen schrijven. Dan kunnen nog meer mensen Henry’s verhaal ontdekken.” Daar geef ik graag gehoor aan. Ik kan alleen maar zeggen: dit boek verdient het om te gelezen te worden met als doel: dit nooit meer.

Vandaag brand ik een klein kaarsje van hoop voor de wereld van toen en nu.