Stil... beelden van al die kinderogen blijven me achtervolgen.

Wat een aangrijpend verhaal. In twee dagen uitgelezen. Bijzonder knap hoe Elle hier een historische roman van heeft weten te schrijven op een respectvolle manier. Je wordt echt het verhaal ingetrokken. De dag nadat ik het boek uit had, kwam mijn kleinzoon van 16 maanden. Onze wekelijkse opa en oma dag. Vol vertrouwen stapt hij lachend op me af en legt zijn handje in de mijne. Met het lieve en vrolijke kereltje om ons heen kwam het boek ineens extra binnen. Hoe kon dat toen toch allemaal gebeuren... Het idee dat hij ook in zo'n situatie terecht zou komen met of zonder het 'geluk' gered te worden. Daar wil je eigenlijk niet eens over nadenken. Ik ben er stil van en het achtervolgt me nog een hele tijd. Ik krijg de beelden van al die verschillende kinderogen moeilijk uit mijn hoofd. Extra dankbaar hoe onze kleinzoon eind van de dag weer veilig met zijn mama mee naar huis gaat waar ook zijn papa op hem wacht. Zoekend naar een manier om al die onschuldige kinderen uit "De Crèche" en hun ouders te gedenken, biddend dat dit nooit meer zal gebeuren.