Een bijzonder boek geschreven over familiedynamieken, generatieverschillen en eenzaamheid

Na het ijzersterke debuut van Sebastiaan Chabot is Olifantenpaadjes zijn tweede boek. De hoofdpersoon heeft iets triests over zich, maar door de onderkoelde en subtiele humor waarmee de auteur de verschillende situaties beschrijft, wordt het verhaal nooit zwaar. Hoofdpersoon Raad is begin zeventig en na een lang leven werken als jurist is dan toch de tijd gekomen om met pensioen te gaan. Hij zal invulling moeten geven aan een nieuw leven en de eerste stap is daarbij het aanschaffen van een nieuwe garderobe. Ondertussen verheugt hij zich op een paar dagen Frankrijk waar hij samen met zijn twee kinderen en zijn ex-vrouw elk jaar weer als gezin naar toe gaat. Wat voor hem vanzelfsprekend is en altijd zo door kan blijven gaan, blijkt voor de rest van de familieleden toch anders te liggen.

Naast Raad is ook zijn ex-schoonmoeder een interessante verschijning. Grant is een eigenwijze oude dame die terugkijkt op haar leven en tegelijkertijd ook nog midden in het leven staat. Subtiel stipt de auteur net als bij Raad haar eenzaamheid aan. Dit is dan ook een belangrijk thema in Olifantenpaadjes. Ook Grant gaat mee naar Frankrijk en hoewel ze veel klaagt geniet ze van het samenzijn met haar dochter, ex-schoonzoon en twee kleinkinderen.

De dynamiek tussen de verschillende personages is met veel humor neergezet met een bijzondere rol voor knuffelolifant ‘Mimp’ die Raad al vanaf zijn jeugd tot steun is als hij zelf te bang is om iets te zeggen. Waar Raad en zijn ex-schoonmoeder terugkijken op hun leven zijn de (klein)kinderen juist bezig met een toekomst en wat er nog komen gaat. Zij willen hun vleugels uitslaan terwijl de oudere generatie het heden of het verleden wil blijven vasthouden.

Sebastiaan Chabot heeft met Olifantenpaadjes een heel bijzonder boek geschreven over familiedynamieken, generatieverschillen en eenzaamheid. Overgoten met een flinke dosis onderkoelde humor is Olifantenpaadjes een aangrijpende literaire roman met voldoende lichtheid en toch zware thema’s.